Аляксей Фёдаравіч Трошнікаў

Аляксей Фёдаравіч Трошнікаў
Аляксей Фёдаравіч Трошнікаў
Род дзейнасці	падарожнік-даследчык, географ, акіянолаг, палярны даследчык
Дата нараджэння	1 (14) красавіка 1914
Месца нараджэння	Pavlovka[d], Карсунскі павет[d], Сімбірская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	18 лістапада 1991 (77 гадоў)
Месца смерці	Санкт-Пецярбург, РСФСР, СССР;
Месца пахавання	Камароўскія пасялковыя могілкі[d];
Грамадзянства	Расійская імперыя; РСФСР[d]; СССР;
Месца працы	Арктычны і антарктычны навукова-даследчы інстытут[d];
Альма-матар	факультэт геаграфіі і геаэкалогіі Санкт-Пецярбургскага дзяржаўнага ўніверсітэта[d];
Партыя	КПСС;
Член у	Расійская акадэмія навук; Акадэмія навук СССР[d];
Узнагароды і прэміі	; ;

Аляксей Фёдаравіч Трошнікаў (руск.: Алексе́й Фёдорович Трёшников; 1 (14) красавіка 1914 г., в. Паўлаўка, Сімбірская губерня (цяпер Барышскі раён Ульянаўскай вобласці), Расійская імперыя — 18 лістапада 1991, Санкт-Пецярбург, РСФСР, СССР) — савецкі акіянолаг, даследчык Арктыкі і Антарктыкі. Доктар геаграфічных навук (1963), прафесар (1967), акадэмік АН СССР (1981).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Пасля заканчэння геаграфічнага факультэта ЛДУ ў 1939 годзе працаваў у Арктычным і Антарктычным навукова-даследчым інстытуце, дырэктарам якога быў з 1960 па 1981 год.

У гэты перыяд у Арктыцы праводзіліся актыўныя даследаванні, а з сярэдзіны 1970-х гадоў пачаўся новы этап актыўнай практычнай працы, звязанай са стварэннем новых ледаколаў тыпу «Арктыка».

Увод у строй гэтых суднаў дазволіў выконваць круглагадовую навігацыю па Паўночным марскім шляху.

Адным з першых рэйсаў «Арктыкі» быў паход на Паўночны полюс у 1977 годзе, на судне адправілася тры групы ААННІІ на чале з палярнікам І. П. Раманавым.

Цікавасць да гэтага напрамку была дастаткова вялікая, і А. Ф. Трошнікаў сумесна з І. П. Раманавым прадставілі даклад аб выніках гідраметэаралагічнага забеспячэння на пасяджэнні калегіі ў Галоўным упраўленні Гідраметэаслужбы СССР.

Удзельнік дваццаці дзвюх экспедыцый у Арктыку і Антарктыку. Удзельнік высокашыротных паветраных экспедыцый «Поўнач-2» і «Поўнач-4». Начальнік дрэйфуючай станцыі «Паўночны полюс-3» (1954—1955), 2-й і 13-й савецкіх антарктычных экспедыцый АН СССР (1956—1958 і 1967—1968).

З 1964 года — віцэ-прэзідэнт, з 1977 па 1991 год — прэзідэнт Геаграфічнага таварыства СССР.

З 1981 па 1991 год загадчык кафедры акіяналогіі ЛДУ.

З 1982 года дырэктар Інстытута возеразнаўства АН СССР.