Бейлік
 Гісторыя Турцыі | |
|---|---|
 | |
| Сельджукі | |
| Канійскі султанат | |
| Турэцкія бейлікі | |
| Асманская імперыя | |
| Сеўрскі мірны дагавор | |
| Вайна за незалежнасць | |
| Лазанскі мірны дагавор | |
| Кемалізм | |
| Сучасная Турцыя | |
Партал «Турцыя» |
Бейлі́к (турэцк.: beylik) — у цюркскіх землях (у асноўным у Анатоліі сельджукскага і раннеасманскага перыяду (XI—XVI стагоддзя) і Крыме ардынскага і ханскага часу) невялікае феадальнае валоданне, кіраванае беем. Бейлікі ўпершыню ўтварыліся ў Анатоліі ў канцы XI стагоддзя. Больш шырокае распаўсюджанне бейлікі атрымалі ў ходзе распаду Канійскага султаната ў другой палове XIII стагоддзя.
Пасля паразы візантыйцаў у бітве пад Манцыкертам у 1071 годзе сельджукі (галіна агузаў) захапілі Анатолію. Быў заснаваны султанат з цэнтрам у Коньі. Сельджукскія плямёны пад кіраваннем бееў пачалі засяляць тэрыторыю сучаснай Турцыі, прызнаючы ўладу султана ў Коньі.
Уварванне манголаў з усходу прывяло да паслаблення султана ў Коньі. Гэта прывяло да таго, што многія беі сталі фактычна незалежнымі ад султаната.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Рыжов К. Все монархи мира.