Вараб’ёвы горы (станцыя метро)
«Вараб’ёвы горы» | |
|---|---|
| Маскоўскі метрапалітэн | |
 «Вараб'ёвы горы» пасля рэканструкцыі | |
| Дата адкрыцця | 12 студзеня 1959 года / 14 снежня 2002 года |
| Дата закрыцця | 20 кастрычніка[1][2] (паводле іншых дадзеных 25 кастрычніка[3]) 1983 года на рэканструкцыю |
| Ранейшыя назвы | Ленінскія горы (да 12 мая 1999 года[4]) |
| Раён | Гагарынскі, Раменкі, Хамоўнікі |
| Акруга | Заходняя, Цэнтральная, Паўднёва-заходняя |
| Тып | Збудавана па ўнікальнаму спецпраекту ў ніжнім ярусе Лужнецкага метрамоста |
| Тып платформаў | астраўная |
| Форма платформаў | прамая |
| Даўжыня платформаў, м | 282 |
| Шырыня платформаў, м | 15 |
| Архітэктары | М. П. Бубноў, А. С. Маркелаў, М. Ф. Маркаўскі, А. К. Рыжкоў, Б. І. Тхор. Рэканструкцыя: Л. Л. Барзянкоў, А. Л. Вігдораў, Г. С. Мун, Н. У. Расцегняева, М. І. Шумакоў, суаўтар Н. Н. Салдатава |
| Архітэктары вестыбюляў | М. І. Дзямчынскі, Н. А. Алёшава |
| Інжынеры-канструктары | О. А. Сяргееў, В. В. Жаркова, І. Л. Жукаў. Рэканструкцыя: Н. Карнеева, Е. А. Мелешанкова, Е. Белярова |
| Узведзена | БМУ-5 з удзелам БМУ-6, БМУ-4 і УСР Масметрабуда |
| Выхад да вуліц | Лужнецкая набярэжная, Вараб’ёўская набярэжная, Касыгіна |
| Размяшчэнне | на метрамосце над ракой Масква |
| Час адкрыцця |
паўночны выхад — 5:35 |
| Час закрыцця |
паўночны выхад — 1:00 |
| Код станцыі | 016 |
| Суседнія станцыі | Універсітэт і Спартыўная |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
«Вараб’ёвы горы» (да 12 мая 1999 года «Ленінскія горы») — станцыя Маскоўскага метрапалітэна на Сакольніцкай лініі. Размешчана на мяжы Гагарынскага раёна (ПЗАА), Хамоўнікаў (ЦАА) і Раменак (ЗАА); названа ад аднайменнага гістарычнага раёна. Адкрыта 12 студзеня 1959 года ў складзе ўчастка «Спартыўная» — «Універсітэт». Збудавана па ўнікальным спецпраекце ў ніжнім ярусе Лужнецкага метрамоста над ракой Масква, з’яўляецца першай у Расіі станцыяй метро, размешчанай на мосце над ракой[5].
Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]
Станцыя метро «Ленінскія горы» была адкрыта 12 студзеня 1959 года ў складзе ўчастка Сакольніцкай лініі «Спартыўная» — «Універсітэт», пасля ўводу ў эксплуатацыю якога ў Маскоўскім метрапалітэне стала 55 станцый. Для патаннення будаўніцтва выкарыстоўваўся ўнікальны праект проложения лініі метрапалітэна па метрамосце, замест прапанаванага раней плана тунэля пад Масквой-ракой. Станцыя размяшчалася на ніжнім ярусе Лужнецкага метрамоста (збудаванага ў 1958 годзе), тым часам як па яго верхнім ярусе ажыццяўляўся аўтамабільны рух. На момант адкрыцця станцыя даўжынёй 282 метры і шырынёй 17,6 метраў была самай шырокай і працяглай у Маскоўскім метрапалітэне. Афармленне станцыі было простым: асфальтаваная падлога, слупы замест калон, простыя столевыя свяцільні замест люстраў, а асноўным акцэнтам служыла хвалявістае перакрыцце сярэдняга нефа. Будаўніцтва вялося з апярэджаннем, што прывяло да шэрагу памылак пры праектаванні. Для эканоміі металу і змяншэння шуму металічныя апоры былі заменены жалезабетоннымі, а для прадухілення застыгання бетону пры вядзенні прац у зімовыя месяцы ў сумесь быў дададзены нітрат натрыю, які справакаваў карозію металу. Іржавеючы, арматура павялічвалася ў аб'ёме, ствараючы ў плітах унутраны ціск, што бурыла іх і парушала гідраізаляцыю. 8 ліпеня 1959 года з-за моцнай залевы змяшаная з брудам вада працякала ў вестыбюль і цягнікі. У чэрвені 1960 года з 4-метровай вышыні пачалі абвальвацца дзюралевыя лісты карніза. З часам мост страціў 60% апорнай здольнасці, пасля пачаліся разбурэнні бетонных перакрыццяў 20 (паводле іншых дадзеных 25) кастрычніка 1983 года станцыя была зачынена для пасажыраў, з 1986 года цягнікі былі скіраваны па асобных мастах на ўласных апорах, збудаваных па абодва бакі ад асноўнага, а аўтамабільны рух па верхнім ярусе быў спынены з-за адсутнасці раўнацэннай аб'язной магістралі[6][7].
Зноскі
- ↑ Станция «Воробьёвы горы». mosmetro.ru. ГУП «Московский метрополитен». Праверана 21 лістапада 2017.
- ↑ Наумов М. С. Под семью холмами: Прошлое и настоящее московского метро. — М.: АНО ИЦ «Москвоведение»; ОАО «Московские учебники», 2010. — С. 160. — 448 с. — ISBN 978-5-7853-1341-5.
- ↑ Станция метро «Воробьевы горы» открылась спустя 19 лет
- ↑ На мемарыяльнай станцыйнай таблічцы годам пераназвання хібна паказаны 2002 год
- ↑ Московское метро | Сокольническая линия | Станция Воробьевы Горы Архівавана 17 сакавіка 2013.
- ↑ Станция Воробьевы горы. Метро городов России и мира. Праверана 20 кастрычніка 2017.
- ↑ Анна Броновицкая, Николай Малинин,Ольга Казакова. Москва. Архитектура советского модернизма 1955 - 1991 гг. Справочник-путеводитель. — М.: Garage, 2016. — С. 38—41. — 328 с. — ISBN 978-5-9905612-7-4.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
- «Воробьёвы горы» на сайте metro.molot.ru Архівавана 17 сакавіка 2013.