Манімаскскі Рэлікварый

Манімаскскі Рэлікварый. VIII стагоддзе
Матэрыял	драўніна, серабро і сплавы медзі[d]
Museum of Scotland[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Манімаскскі Рэлікварый, пачатак VIII стагоддзя

Выгляд збоку

Манімаскі Рэлікварый - шатландскі рэлікварый VIII стагоддзя, выраблены з дрэва і металу характарызуецца астраўным зліццём гэльскага і пікцкага дызайнаў і англа-саксонскай металаапрацоўкі, верагодна, праца манахаў  з Аёны. З’яўляўся Брэкбенахам  Святога Калумбы (сучасная шатландская гэльская Breac Bannoch або «рэльефная рэч»), святы баявы прапар шатландскай арміі, выкарыстоўваецца для святой дапамогі, але цяпер мяркуецца, што ён не з’яўляецца аб’ектам, згаданым у гістарычных запісах. Вельмі нешматлікія астраўныя рэлікварыі захаваліся, хоць многія з іх згадваюцца ў сучасных запісах. Гэта ранні прыклад каўчэжца ці рака ў форме дома, якія сталі папулярнымі па ўсёй Еўропе ў Сярэднія стагоддзі, магчыма, пад уплывам астраўнога стылю. Цяпер Манімаскі рэлікварый пусты. Яго памеры 112 мм х 51 мм х 89мм.

Cтыль

Стыль характарызуецца сумессю пікцкіх мастацкіх канструкцый і ірландскіх мастацкіх традыцый (магчыма, спачатку прывезены ў Шатландыю ірландскімі місіянерамі ў шостым стагоддзі), злітых з англасаксонскімі метадамі апрацоўкі металаў, мастацкі рух цяпер класіфікуецца як астраўное або гіберна-саксонскае мастацтва. Шкатулка драўляная, але пакрыта срэбрам і медным сплавам. Яна была зроблена каля 750 года, верагодна, манахамі  з Аёны. Дызайн паказвае камбінацыю пікцкага і астраўнога стыляў, якія з’яўляюцца ў рукапісах, такіх як Ліндзісфарнскае Евангелле (каля 715 н.э.). Сярэбраныя пласціны на пярэдняй сценцы і вечка куфара ўпрыгожаны звярамі, якія скачуць, варочаюцца і кусаюць свае хвасты на плямістым полі, характэрным для звярынага стылю ў кельцкім мастацтве. Пункцірныя насечкі характэрныя для ірландскага стылю.

Гісторыя

Важна, што, як было сказана, у рэлікварыі ўтрымліваліся святыя мошчы Калумбы, самага папулярнага святога ў сярэднявечнай Шатландыі, і з XIX стагоддзя лічыцца «Брэкбенахам Святога Калумбы», святым баявым прапарам шатландскай арміі, хоць цяпер гэта ставіцца пад сумнеў навукоўцамі. Ён мог быць перададзены настаяцелю Арбрацкага абацтва падчас праўлення Вільгельма I (правіў у 1165—1214), які, у сваю чаргу, перадаў яго чужому клопату ў Фарглен. Захавальніку было даручана клапаціцца аб рэлікварыі, каб шатландцы маглі выкарыстоўваць яго ў баі для святой дапамогі. Яго несла шатландская армія, якая перамагла супраць арміі караля Англіі Эдуарда II у бітве пры Бэнакбёрне (1314). Ён заставаўся ў Фарглене аж да XVI стагоддзя, калі і Фарглен, і Манімаск трапіў у рукі клану Форбс. У 1712 годзе ён быў перададзены сэр Фрэнсіс Грант Кален. Яна засталася ў калекцыі Грантаў да 1933 года, калі была нацыяналізавана. Зараз яна захоўваецца ў музеі Шатландыі, дзе з’яўляецца, магчыма, адна з самых важных рэчаў усёй музейнай калекцыі.

Літаратура

• Wormald, Jenny (ed.), Scotland: A History, (Oxford, 2005), Plate 2, opp. p. 42
• Caldwell, David H. (2001). The Monymusk Reliquary: the Breccbennach of St Columba?. Proceedings of the Society of Antiquaries of Scotland. Vol. 131. Архівавана з арыгінала (PDF) 17 January 2014. {{cite book}}: Невядомы параметр |deadurl= ігнараваны (прапануецца |url-status=) (даведка)(недаступная спасылка)
• Eeles, Francis C. (1933). The Monymusk Reliquary (PDF). Proceedings of the Society of Antiquaries of Scotland. Vol. 68. Архівавана з арыгінала (PDF) 17 January 2014. {{cite book}}: Невядомы параметр |deadurl= ігнараваны (прапануецца |url-status=) (даведка) Архівавана 4 сакавіка 2016.

Спасылкі

• The Monymusk Reliquary у Нацыянальным музеі Шатландыі
• Friends of Grampian Stones (архіўная спасылка)