Сырніца (ежа)
Сы́рніца[1][2] — ежа, тварожная маса, якую збіралі працяглы час і захоўвалі. Падобная да брынзы.
Тварог адціскалі насуха, шчыльна складвалі ў дзежку. Слой залівалі топленым сметанковым маслам. Праз некаторы час дадавалі новыя слаі тварагу і масла. Сырніцу звычайна рабілі пасля ацёлу кароў у час посту. Спажывалі звычайна разагрэтай.
На тэрыторыі Беларусі сырніца была на Міншчыне, Вілейшчыне і Віцебшчыне.
Зноскі
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Вештарт Г. Ф. Сы́рніца // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 323. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
- Сы́рніца // Тлумачальны слоўнік беларускай мовы: У 5-ці т / АН БССР, Інстытут мовазнаўства імя Я. Коласа. — Мн.: Беларус. Сав. Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 1983. — Т. 5 кн. 1: С — Улагодзіць / [рэдактар М. Р. Суднік]. — С. 434. — 663 с.
- Сы́рніца // Этымалагічны слоўнік беларускай мовы. Т. 13.: С—Т / Уклад. М. Я. Абрагімовіч, Р. М. Малько і інш.; гал. рэд. Г. А. Цыхун; Нацыянальная акадэмія навук Беларусі, Інстытут мовазнаўства імя Я. Коласа. — Мн.: Беларуская навука, 2010. — С. 322. — 351 с. — 600 экз. — ISBN 978-985-08-1185-1.