Уладзімір Аляксандравіч Мацюхін

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Уладзімір Аляксандравіч Мацюхін
Дата нараджэння 11 чэрвеня 1931(1931-06-11)
Месца нараджэння
Дата смерці 13 лютага 2020(2020-02-13) (88 гадоў)
Грамадзянства
Род дзейнасці навуковец
Навуковая сфера фізіялогія, экалогія і біёніка
Месца працы
Навуковая ступень доктар медыцынскіх навук (1965) і акадэмік НАН Беларусі (1995)
Навуковае званне
Альма-матар
Узнагароды
ордэн Францыска Скарыны

Уладзімір Аляксандравіч Мацюхін (11 чэрвеня 1931, вёска Пэтрапаўліўка, Мікалаеўская вобласць, УССР — 13 лютага 2020) — беларускі фізіёлаг. Акадэмік Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (1995), акадэмік Акадэміі медыцынскіх навук СССР (1986), Расійскай акадэміі медыцынскіх навук (1991), доктар медыцынскіх навук (1965), прафесар (1977). 

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Скончыў Ваенна-Марскі факультэт пры 1-м Ленінградскім медыцынскім інстытуце (1953). У 1953—1979 гадах служыў на Ваенна-Марскім Флоце лекарам часткі, галоўным Радыёла-таксікалогіі Ціхаакіянскага флоту, у 1966—1978 гадах член секцыі абаронная праблем Прэзідыума АН СССР (Новасібірск). У 1978—1988 гадах дырэктар Інстытута фізіялогіі Сібірскага аддзялення АМН СССР. У 1988—1993 гадах дырэктар НДІ радыяцыйнай медыцыны Міністэрства аховы здароўя Рэспублікі Беларусь, у 1994—2005 гадах галоўны навуковы супрацоўнік Інстытута фізіялогіі Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі. З 2005 года прафесар Маскоўскай медыцынскай акадэміі імя І. М. Сечанава.

Навуковая дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Аўтар больш за 240 навуковых прац, в тым ліку 7 манаграфій. Навуковыя працы прысвечаны праблемам экалогіі, біёнікі, біярытмалогіі, радыяцыйнай медыцыны. Даследаваў фізіялогію здаровага чалавека пры пераездзе яго ва ўмовы мусоннага клімату Далёкага Усходу. Абгрунтаваў і сфармуляваў асноўныя палажэнні высунутай канцэпцыі дынамічнай рэгіянальнай (геаграфічнай) нормы фізіялагічных паказчыкаў. Распрацаваў фізіялогію і хронаэкалогію геаграфічных перасоўванняў, звязаных са зменай чалавекам прыродна-кліматычных і сацыяльна-вытворчых умоў. Ажыццявіў комплексныя даследаванні па эколага-фізіялагічных і эколага-радыяцыйных праблемах чалавека пасля Чарнобыльскай катастрофы. Распрацоўваў сістэмы жыццезабеспячэння пасля буйных радыяцыйных катастроф.

Пад кіраўніцтвам У. А. Мацюхіна абаронены 17 кандыдацкіх і 5 доктарскіх дысертацый.

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Узнагароджаны Ордэнам Францыска Скарыны (2002), медалямі.

Навуковыя працы[правіць | правіць зыходнік]

  • Биоклиматология человека в условиях муссонов. — Л.: Наука, 1971.
  • Биоэнергетика и физиология плавания рыб. — Новосибирск: Наука, 1973.
  • Биоритмология перемещений человека. — Новосибирск, 1976. (у сааўтарстве)
  • Энергетика мышечной деятельности ныряющих млекопитающих. — Новосибирск: Наука, 1988 (у сааўтарстве).
  • Экологическая физиология и радиационный фактор. — М.: Медицина, 2003 (у сааўтарстве).

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]