Уладзімір Раманавіч Маджар

Уладзімір Раманавіч Маджар
Уладзімір Раманавіч Маджар
Дата нараджэння	26 жніўня 1921
Месца нараджэння	в. Крукавічы, Калінкавіцкі раён, Гомельская вобласць
Дата смерці	3 ліпеня 1985 (63 гады)
Месца смерці	Калінкавіцкі раён, Гомельская вобласць
Прыналежнасць	СССР
Гады службы	1940—1946
Званне	Старшы сяржант
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна
	Ордэн Славы

Уладзімір Раманавіч Маджар (26 ліпеня 1921, Калінкавіцкі раён, Гомельская вобласць — 3 чэрвеня 1985, Калінкавіцкі раён, Гомельская вобласць) — камандзір разліку 45-міліметровай гарматы 115-га асобнага знішчальна-супрацьтанкавага дывізіёна 13-й стралковай дывізіі 59-й арміі 1-га Украінскага фронту, старшы сяржант. Поўны кавалер ордэна Славы.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся 26 жніўня 1921 года ў вёсцы Крукавічы Калінкавіцкага раёна Гомельскай вобласці Беларусі ў сялянскай сям'і. Беларус. У 1937 годзе скончыў 7 класаў. Да 1938 года працаваў у калгасе на радзіме, затым рахункаводам у Даманавічах Гомельскай вобласці.

У Чырвонай Арміі з 6 кастрычніка 1940 года. З 1941 года служыў на Чырванасцяжным Балтыйскім флоце. У баях Вялікай Айчыннай вайны з чэрвеня 1941 г., ваяваў у сухапутных войсках на Ленінградскім і 1-м Украінскім франтах. Член ВКП/КПСС з 1943 года.

Камандзір разліку 45-міліметровай гарматы 115-га асобнага знішчальна-супрацьтанкавага дывізіёна старшы сяржант Уладзімір Маджар 20 студзеня 1945 года асабліва вызначыўся ў баях у раёне польскага населенага пункта Міхалуўка. Падтрымліваючы дзеянні стралковага батальёна, гарматны разлік Маджара дакладнай артылерыйскай стральбой знішчыў два кулямёта з разлікамі і падавіў агонь варожай гарматы.

Загадам па 13-й стралковай дывізіі ад 27 студзеня 1945 года № 07 за мужнасць і адвагу праяўленыя ў баях старшы сяржант Маджар Уладзімір Раманавіч узнагароджаны ордэнам Славы 3-й ступені^[1].

31 студзеня 1945 года, на паўночным захадзе ад германскага горада Козель, цяпер польскі горад Кендзежын-Козле, разлік 45-міліметровай гарматы пад камандаваннем старшага сяржанта Уладзіміра Маджара агнём прамой наводкай знішчыў да двух дзясяткаў праціўнікаў.

Загадам па 59-й арміі ад 18 лютага 1945 года № 20 за мужнасць і адвагу праяўленыя ў баях старшы сяржант Маджар Уладзімір Раманавіч узнагароджаны ордэнам Славы 2-й ступені^[1].

21 сакавіка 1945 года ў баі паўднёва-ўсход ад польскага горада Пруднік, рухаючыся ў баявых парадках пяхоты, гарматны разлік старэйшага сяржанта Уладзіміра Маджара падавіў артылерыйскім агнём два кулямёта, адбіў атаку ворага, знішчыў звыш дзесяці варожых салдатаў і ўзяў у палон аднаго афіцэра.

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 27 чэрвеня 1945 года за ўзорнае выкананне заданняў камандавання ў баях з нямецка-варожымі захопнікамі старшы сяржант Маджар Уладзімір Раманавіч узнагароджаны ордэнам Славы 1-й ступені, стаўшы поўным кавалерам ордэна Славы^[1].

У 1946 годзе старшына Маджар В. Р дэмабілізаваны. Працаваў рахункаводам, брыгадзірам, затым тэхнікам-лесаводам у Даманавіцкім і Азарыцкім лясгасах. Жыў у вёсцы Крукавічы Калінкавіцкага раёна Беларусі. Памёр 3 ліпеня 1985 года.

Узнагароджаны ордэнамі Айчыннай вайны 1-й ступені, Чырвонай Зоркі, Славы 1-й, 2-й і 3-й ступені, медалямі^[1].

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г Уладзімір Раманавіч Маджар на сайце «Героі краіны»

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Долготович Б. Д. Кавалеры ордена Славы. Минск, 2006.
Кавалеры ордена Славы трёх степеней: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии Д. С. Сухоруков. — М.: Воениздат, 2000. — 703 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-203-01883-9.
Навечно в сердце народном. 3-е изд., доп. и испр. Минск, 1984.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Владимир Романович Маджар на сайце «Героі краіны»

[wh-1] а ^б ^в ^г Уладзімір Раманавіч Маджар на сайце «Героі краіны»

[1]