Ізакефалія
Выгляд
Ізакефалія або ісакефалія (ад грэч. ísos — роўны, аднолькавы, падобны і kephalé — галава, то ёсць роўнагалоўе) — мастацкі прыём у выяўленчым мастацтве, які складаецца ў размяшчэнні на адным узроўні галоў розных па велічыні і паставах фігур. Выкарыстоўваецца ў рэльефах і жывапісу.
Ізакефалія распаўсюджаная галоўным чынам у антычным мастацтве[1]. Часта сустракаецца ў мастацтве Старажытнага Усходу, мастацтве рускага сярэднявечча і еўрапейскім мастацтве ранняй эпохі Адраджэння[2][3].
Ізакефалія надавала кампазіцыі ўпарадкаванасць і рытмічна-дэкаратыўную цэльнасць.
Зноскі
- ↑ Ізакефалія (руск.) — артыкул з Вялікай савецкай энцыклапедыі
- ↑ Изокефалия // Российский гуманитарный энциклопедический словарь. — М.: Гуманит. изд. центр ВЛАДОС: Филол. фак. С.-Петерб. гос. ун-та. 2002.
- ↑ Изокефалия // «Популярная художественная энциклопедия.» Под ред. Полевого В. М. ; М.: Издательство «Советская энциклопедия », 1986.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Большая российская энциклопедия : [в 35 т.] / гл. ред. Ю. С. Осипов. — М. : Большая Российская энциклопедия, 2004—2017.