Выяўленчае мастацтва
Выяўленчае мастацтва — спецыфічны від мастацкай творчасці, стварэнне візуальна ўспрыманых фіксаваных рукатворных мастацкіх формаў; шэраговае паняцце, якое аб’ядноўвае розныя віды жывапісу, графікі і скульптуры. Выяўленчае мастацтва — мастацтва адлюстроўваць, прайграваць і ствараць візуальна ўспрымаемую рэальнасць з дапамогай выяўленчых сродкаў і з рознай ступенню ўмоўнасці.
Залежна ад спецыфікі розныя віды выяўленчых мастацтваў прайграюць візуальна ўспрыманыя, аб’ектыўна існуючыя якасці рэальнага свету: аб’ём, колер, прастору, матэрыяльную форму прадметаў і святлопаветранае асяроддзе. Выяўленчым мастацтвам даступная не толькі фіксацыя глядзельнай выявы, але і часовае развіццё падзей, больш-менш разгорнутае апавяданне, дынамічнае дзеянне, а таксама выраз суб’ектыўных перажыванняў, фантазій і абстрактных ідэй.
Змест выяўленчых мастацтваў можа выступаць не толькі візуальны, але і духоўны вобраз пэўнага часу: палітычныя, філасофскія, эстэтычныя і этычныя ідэі. Выяўленчыя мастацтвы могуць раскрываць духоўны свет чалавека, перадаваць псіхалагічны і эмацыйны змест малюнка, стаўленне мастака да той ці іншай з’явы жыцця[1][2].
Некаторыя якасці выяўленчасці ўласцівы таксама такім невыяўленчым відам мастацтва, як архітэктура, дэкаратыўна-прыкладное і тэатральна-дэкаратыўнае мастацтва, дызайн.