Інхён-ванху

Інхён-ванху
Q108586923? 2 мая 1681 — 4 мая 1689
Папярэднік	Ingyeong[d]
Пераемнік	Royal Consort Huibin Jang[d]
Q108586923? 1 чэрвеня 1694 — 14 жніўня 1701
Папярэднік	Royal Consort Huibin Jang[d]
Пераемнік	Inwon[d]
Нараджэнне	23 красавіка 1667(1667-04-23) Yeoju[d], Кёнгідо[d], Паўднёвая Карэя
Смерць	14 жніўня 1701(1701-08-14) (34 гады) Changgyeonggung[d], Сеул, Часон[d]
Месца пахавання	Myeongneung[d]
Род	Yeoheung Min clan[d]
Бацька	Min Yu-jung[d]
Маці	невядома
Муж	Sukjong of Joseon[d] і Sukjong of Joseon[d]

Інхён-ванху (хангыль: 인현왕후 민씨, ханча: 仁顯王后 閔氏; 15 мая 1667 — 16 верасня 1701) — часонская каралева-кансорт. Другая жонка караля Сукчона, 19-га манарха Часона. Паходзіла з клана Ёхын Мін і была каралевай Часона з 1681 года да свайго звяржэння ў 1688 годзе і з моманту аднаўлення на пасадзе ў 1694 годзе да сваёй смерці ў 1701 годзе. З’яўляецца адной з самых вядомых каралеў у карэйскай гісторыі, жыццё якой асветлена ў многіх гістарычных драмах.

Біяграфія

Да шлюбу

Спадарыня Мін нарадзілася на 8-м годзе кіравання караля Хёнджона 15 мая 1667 года ў клане Ёхын Мін. будучая каралева была другой дачкой Мін Ю Чжона і яго другой жонкі, спадарыні Сон з клана Ынджын Сон. Праз сваю маці спадарыня Мін была ўнучкай па матчынай лініі Сон Джун Гіля, члена фракцыі Саін, а таксама далёкай сваячкай каралевы Мёнсон і прапраўнучкай Лі Янджока. Характар спадарыні Мін быў вядомы як вельмі дабрадзейны, добразычлівы і добры.

Праз год пасля смерці каралевы Інгён Каралева-ўдава Хёнроль і Сон Сі Ёль (які належаў да фракцыі Саін, а затым да фракцыі Нарон), як адну са сваячак удовай каралевы, спадарыню Мін парэкамендавалі ў якасці наступнай Каралевы-кансорта кіруючага караля.

У шлюбе

Яна стала жонка караля Сукчона ў 1681 годзе ва ўзросце 14 гадоў і стала яго другой каралевай-жонкай. Яе бацька быў тытулаваны як Унутраны Прынц Ёян (여양부원군, Ёян Пувангун), а маці — як Унутраная Прынцэса-кансорт Ынсон (은성부부인; Ынсон Бубуін). Першая жонка яе бацькі таксама насіла тытул унутранай прынцэсы-кансорта Хэпун (해풍부부인, 海豊府夫人; Хэпун Бубуін), як і яго трэцяя жонка, Унутраная прынцэса-кансорт Пунчан (풍창부부인, 豊昌府夫人; Пунчан Бубуін).

Казалі, што ў першыя гады шлюбу яна не атрымлівала ніякай увагі ад караля, паколькі ў той час ён хадзіў у палац наложніцы Чан. Як каралева, было заяўлена, яна звярталася з усімі велікадушна і непрадузята.

Наложніцу Чан з часам была выгнана з палаца ўдовай каралевай, бо тая не хацела, каб на яе сына ўплывала палітычная фракцыя, з якой яна была звязана. Але пасля смерці яе свякрухі ў 1684 годзе кароль Сукчон вярнуў у палац спадарыню Чан і неўзабаве зноў зрабіў яе сваёй наложніцай. З-за гэтага каралева рэкамендавала ўнучку Кім Су Хана (паколькі Кім Су Хан таксама быў членам фракцыі Саін), спадарыню Кім з клана Андон Кім (пазней Каралеўская высакародная жонка Ён), у якасці яго наложніцы, каб тая назірала на яе карысць за наложніцай Чан, але спроба не ўвянчалася поспехам.

Калі наложніца Сукчона, якая належала да фракцыі Паўднёўцаў (Нам-ін), рангу Со-ый Чан Окджон, нарадзіла сына І Юна у 1688 годзе, гэта выклікала крывавую спрэчку пад назвай Гіса Хвангук (기사환국). У гэты час Сукчон хацеў даць гэтаму старэйшаму сыну ад наложніцы (названаму вонджа, літаральна «Першы сын») тытул «Наследнага прынца» і хацеў павысіць Чан Ок Чжон ад рангу Со-ый да Хый-бін.

Гэтаму дзеянню супрацьстаяла фракцыя Захаду (Саін), якая падтрымлівала каралеву на чале з Сон Сі Ёлем, гэта таксама было падтрымана фракцыяй Нам-ін, якая падтрымлівала Чан Ок Чжон.

Звяржэнне

Кароль настойваў на кампрамісе, па якім каралева ўсынавіла б І Юна, зрабіўшы сваім сынам. Аднак каралева адмовілася гэта зрабіць. Сукчон раззлаваўся на апазіцыю, і многія былі забітыя, у тым ліку Сон Сі Ёль. Многія, у тым ліку сям’я каралевы, былі вымушаныя пакінуць краіну. Сама каралева была звергнута ў 1688 годзе і саслана ў закрыты храм у храме Чхонымса, Кімчхон-сі, правінцыя Кёнсанбук, дзе яна стала адданай будысткай.

Пасля гэтага Чан Окджон у канчатковым выніку была павышана з Каралеўскай жонкі Со-ый (старэйшы другі ранг) да Каралеўскай высакароднай жонкі Хый (Хый-бін) (старэйшы першы ранг) і неўзабаве пасля гэтага прызначаная каралевай-кансортам.

Фракцыя Саін падзялілася на фракцыю Нарон (Старое вучэнне) і фракцыю Сарон (новае вучэнне). Тым часам Кім Чун Тэк, які быў членам фракцыі Нарон, і Хан Чон Хёк з фракцыі Сарон, арганізавалі кампанію па аднаўленні зрынутай каралевы. У 1693 годзе новая фаварытка Сукчона, палацавая служанка з клану Хэджу Чхве, была афіцыйна ўзведзена ў каралеўскую наложніцу ў рангу Сук-вон (старэйшы 4-ы ранг). Каралеўская жонка Сук Вон (пазней каралеўская высакародная жонка Сук) была адкрытым прыхільнікам зрынутай каралевы Мін і заклікала караля аднавіць яе ў яе першапачатковым становішчы каралевы.

Аднаўленне

Пазней Сукчон раскаяўся ў сваіх паспешных дзеяннях падчас Гісы Хвангук. Ён таксама адчуў агіду да прагнасці фракцыі Нам-ін і ўсемагутнай сям’і Чан. Ва ўрадзе спроба партыі Нам-ін зачысціць партыю Саін па абвінавачванні ў змове з мэтай аднаўлення зрынутай каралевы мела непрыемныя наступствы.

Кароль выгнаў Чан Хый-джэ, старэйшага брата Чан Окджон, і лідараў партыі Нам-ін. У 1694 годзе ён афіцыйна панізіў Чан Окджон да яе ранейшага становішча, рангу Хый-бін, аднавіў зрынутую каралеву ў якасці каралевы-кансорта і вярнуў яе ў палац. Гэты інцыдэнт называецца Гапсуль Хвангук (갑술환국). Фракцыя Нам-ін больш ніколі не акрыяе ад гэтай палітычнай чысткі.

У 1701 годзе ва ўзросце 34 гадоў каралева захварэла і памерла ад невядомай хваробы. Некаторыя крыніцы кажуць, што яна была атручаная. Але нябожчыца каралева была пасмяротна ўдастоена звання Каралевы Інхён (인현왕후, 仁顯王后).

Пасля смерці

Кажуць, што Сукчон, аплакваючы Інхён, бачыў яе ў сне ў сукенцы сабок, прасякнутай крывёю. Сукчон спытаў Інхён, як яна памерла, але тая нічога не адказала, а толькі паказала ў бок пакояў наложніцы Чан Хый-бін. Сукчон прачнуўся і ўвайшоў у пакоі Хый-бін. Набліжаючыся, ён пачуў музыку і гукі смеху. Падслухоўваючы, ён убачыў Чан Хый-бін са жрыцамі-шаманкамі ў яе пакоях, яны маліліся аб смерці каралевы і адначасова паражалі яе статуэтку стрэламі. Калі гэта выявіў Сукчон, Чан Хый-бін была пакарана за свае дзеянні з дапамогай яду.

Адна з фрэйлін каралевы Інхён напісала кнігу пад назвай «Гісторыя каралевы Інхён» (хангыль: 인현왕후전, ханча: 仁顯王后傳), якая існуе да гэтага часу. Яна была пахавана ў Мёнрэне (명릉, 明陵), правінцыя Кёнгідо, а Сукчон пазней быў пахаваны побач з ёй у тым жа раёне. Дзяцей у іх не было.

У мастацтве

Драма

• Згуляла Чо Мі Рон у фільме 1961 года «Чан Хый Бін».
• Згуляла Тэ Хён Сіл у фільме 1968 года «Фатальная жанчына Чон Хі бін».
• Згуляла Кім Мін Чжон у фільме 1971 года «Чан Хі Бін».
• Згуляла Лі Хе Сук у серыяле MBC 1981 года «Жанчыны ў гісторыі: Чан Хі Бін»"
• Згуляла Пак Сон Э ў серыяле MBC 1988 года «500 гадоў Часона: Каралева Інхён»"
• Згуляла Кім Вон Хі ў серыяле SBS 1995 года «Чан Хі Бін».
• Згуляла Пак Сон Ён у серыяле KBS 2002—2003 гадоў «Чан Хі Бін».
• Згуляла Пак Ха Сон у серыяле MBC 2010 года «Дон І».
• Згуляла Кім Хэ Ін у серыяле tvN 2012 «Каралева і я».
• Згуляла Хон Су Хен у серыяле SBS 2013 года «Чан Ок Чжон, Жыццё любоўю».
• Згуляла Лі Хён Джы ў серыяле MBC Every 1 2015 года «Webtoon Hero Toondra Show».

Раманы

• История королевы Инхён.
• Роковая женщина, Чан Хи Бин, Ли Джун Бом и Мин Е Са, 1994, ISBN 2-00-236900076-7.
• Дон И, автор Ли Джун Хёк, 2010 г., Literary Chunchusa, ISBN 978-89-7604-055-8.

Літаратура

• Симбирцева Т. М. Владыки старой Кореи. — М.: РГГУ, 2012 — ISBN 978-5-7281-1289-1

Спасылкі

• 인현왕후 (на карэйскай). Энцыклапедыя Дусан.
• https://thetalkingcupboard.com/joseon/royal-ladies-of-joseon-dynasty/#inhyeon