Істэблішмент

Істэблішмэнт (ад англ.: establishment — «усталяванне», «падстава») — улада заможных, кіруючыя колы, палітычная эліта.

Сукупнасць людзей, якія займаюць ключавыя пазіцыі ў сацыяльна-палітычнай сістэме, з’яўляюцца апорай існуючага грамадскага ладу і фарміруюць грамадскую думку, а таксама сукупнасць сацыяльных інстытутаў, з дапамогай якіх яны падтрымліваюць існуючы сацыяльны парадак.

У 1950-х гадах склаліся альтэрнатыўныя культурныя плыні, якія адштурхваліся ад існуючага сацыяльнага парадку, супрацьпастаўляючы сябе істэблішменту. Паняцце істэблішменту пры гэтым пашыралася да агульнага ўяўлення аб сацыяльным асяроддзі, падтрымліваючага дзяржаўніцтва, паслухмянасць грамадзян устаноўленаму парадку, уяўленне аб «правільным» вобразе нацыянальнай гісторыі і культуры, рэспектабельнасць як крытэрый чалавечай каштоўнасці. Татальна-негатыўная ацэнка істэблішменту і выкарыстанне самога тэрміна як экспрэсіўна-ацэначнага мела ў сваёй аснове традыцыйнае ўяўленне аб нізінным практыцызму грамадскай дзейнасці і несумяшчальнасці такой дзейнасці з захаваннем маральных запаведзяў. У адрозненне ад бунтароў і нон-канфармістаў мінулага, прадстаўнікі альтэрнатыўных культурных плыняў не змаглі прапанаваць такіх некалі пераканаўчых альтэрнатыў, як сыход ад грамадства або надзею на яго перабудову на больш «чыстых» пачатках.

Літаратура

• Киселёв И. Ю. "Политический истеблишмент: психологические аспекты практики властвования. — М.: Ин-т психологии РАН, 2000. — 408 с. — ISBN 5-9270-0006-1.
• Коровкин С. Ю. Политический истеблишмент и чувство «Мы» в сфере международной политики // Научный поиск: Сб. научных работ студентов, аспирантов и преподавателей / Под ред. А. В. Карпова. — Ярославль: Яросл. гос. ун-т, 2005. — С. 164—169.