Руска-візантыйская архітэктура: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
др clean up, replaced: {{*|у}} → у{{subst:націск}} using AWB (7893) |
др clean up, replaced: і у → і ў, {{вызн2|1=псеўдару́скі стыль}} → '''псеўдару́скі стыль''', {{вызнч|1=«Руска-візантыйская архітэктура»}} using AWB (7893) |
||
| Радок 1: | Радок 1: | ||
'''«Руска-візантыйская архітэктура»''', '''псеўдару́скі стыль''', [[стыль, архітэктура|архітэктурны стыль]] у плыні [[рэстаўратарства, архітэктура|рэстаўратарства]], які існаваў у 2-й палове 19 ст. у [[Расія|Расійскай імперыі]]. Адным з заснавальнікаў стылю лічыцца [[К. Тон]]. |
|||
Асноўнымі рысамі стылю былі [[эклектычнасць]] і наследаванне рускаму дойлідству 17 ст. у кампазіцыі і ў вонкавых упрыгожаннях (ляпніна, кераміка, паліва). |
Асноўнымі рысамі стылю былі [[эклектычнасць]] і наследаванне рускаму дойлідству 17 ст. у кампазіцыі і ў вонкавых упрыгожаннях (ляпніна, кераміка, паліва). |
||
У Беларусі |
У Беларусі ў гэтым стылі былі збудаваныя многія тагачасныя праваслаўныя цэрквы ([[Баранавічы]], [[Барысаў]], [[Брэст]], [[Гродна]]) і інш. Найбольш удалымі творамі гэтага стылю ў Беларусі лічацца мемарыяльны храм у в. Лясной, прысвечаны 200-годдзю [[бітва пад Лясной, 1708|перамогі рускіх над шведамі]] і [[капліца-склеп Паскевічаў|капліца склепу Паскевічаў]] у Гомелі<ref>Чантурыя, С.273.</ref>, сабор Пятра і Паўла ў Мінску, Георгіеўская царква ў Чавусах і інш. З іншага боку, па прамым указанні царскіх уладаў дзясяткамі будаваліся і горшыя ўзоры гэтага стылю (напр., у [[Полацк]]у, [[Віцебск]]у, [[Барысаў|Барысаве]] і інш.), ацэненыя яшчэ ў савецкія часы як матэрыяльны выраз [[каланіялізм|каланіяльнай]] палітыкі царызму<ref>Кацар, С.114,115.</ref>. |
||
{{зноскі}} |
{{зноскі}} |
||
{{літ |
{{літ |
||
Версія ад 20:19, 25 сакавіка 2012
«Руска-візантыйская архітэктура», псеўдару́скі стыль, архітэктурны стыль у плыні рэстаўратарства, які існаваў у 2-й палове 19 ст. у Расійскай імперыі. Адным з заснавальнікаў стылю лічыцца К. Тон.
Асноўнымі рысамі стылю былі эклектычнасць і наследаванне рускаму дойлідству 17 ст. у кампазіцыі і ў вонкавых упрыгожаннях (ляпніна, кераміка, паліва).
У Беларусі ў гэтым стылі былі збудаваныя многія тагачасныя праваслаўныя цэрквы (Баранавічы, Барысаў, Брэст, Гродна) і інш. Найбольш удалымі творамі гэтага стылю ў Беларусі лічацца мемарыяльны храм у в. Лясной, прысвечаны 200-годдзю перамогі рускіх над шведамі і капліца склепу Паскевічаў у Гомелі[1], сабор Пятра і Паўла ў Мінску, Георгіеўская царква ў Чавусах і інш. З іншага боку, па прамым указанні царскіх уладаў дзясяткамі будаваліся і горшыя ўзоры гэтага стылю (напр., у Полацку, Віцебску, Барысаве і інш.), ацэненыя яшчэ ў савецкія часы як матэрыяльны выраз каланіяльнай палітыкі царызму[2].