Адам Ягоравіч Багдановіч: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Няма тлумачэння праўкі |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
[[Image:Адам_Ягоравіч_Багдановіч, помнік.jpg|thumb|Помнік А. Багдановічу]] |
[[Image:Адам_Ягоравіч_Багдановіч, помнік.jpg|thumb|Помнік А. Багдановічу]] |
||
{{вызнч|1=Адам Ягоравіч БАГДАНОВІЧ}} |
{{вызнч|1=Адам Ягоравіч БАГДАНОВІЧ}} (20.3(1.4)1862 (паводле аўтабіяграфіі 25.3(6.4)), мяст. Халопенічы Бабруйскага пав. Мінскай губ., цяпер [[Крупскі раён]] [[Мінская вобласць|Мінскай вобл]]. — 16.4.[[1940]], [[Яраслаўль]]), этнограф, фалькларыст, мемуарыст, гісторык. Бацька [[М. Багдановіч]]а. |
||
У [[1882]] скончыў [[Нясвіжская настаўніцкая семінарыя|Нясвіжскую настаўніцкую семінарыю]]. Падчас вучобы там арганізаваў гурток самаразвіцця і самаадукацыі, пачаў збіраць фальклорна-этнаграфічныя матэрыялы. У жн. [[1882]] уступіў у «семінарскую» групу нарадавольцаў [[Мінск]]а. На працягу 3 гадоў вёў прапагандысцкую работу ў вёсках Ігуменшчыны (цяпер Чэрвеньшчына). У [[1885]]—[[1891]] загадчык 1-га гарадскога пачатковага вучылішча ў Мінску. З [[1886]] выступаў у перыядычным друку з артыкуламі па этнаграфічнай тэматыцы («Минские губернские ведомости», «Минский листок», «Гродненские губернские ведомости», «Виленский календарь», «Нижегородский листок» і інш.). Уваходзіў у кіраўніцтва мінскай арганізацыі «Народная воля». Пасля рэзкага пагаршэння здароўя адышоў ад рэвалюцыйнай дзейнасці. У 1892 пераехаў у Гродна, дзе паступіў на службу ў мясцовае аддзяленне Сялянскага пазямельнага банка. Адначасова быў дырэктарам публічнай бібліятэкі. З 1896 жыў у Ніжнім Ноўгарадзе, з [[1907]] у Яраслаўлі. У [[1920]]—[[1931]] загадчык навуковай бібліятэкі Яраслаўскага дзяржаўнага музея. Адначасова выкладаў гісторыю культуры ў мастацкім, музычным і тэатральным тэхнікумах. У [[1932]] арыштаваны ДПУ. Правёў у зняволенні 3 тыдні, вызвалены па хадайніцтве Кацярыны Пешкавай. Багдановіч быў сябрам [[М. Горкі|М. Горкага]] і яго сям’і, вёў актыўную перапіску з дзеячамі беларускай і рускай культуры, напісаў пра іх успаміны. |
|||
=== Творы === |
=== Творы === |
Версія ад 10:37, 30 кастрычніка 2008
Шаблон:Вызнч (20.3(1.4)1862 (паводле аўтабіяграфіі 25.3(6.4)), мяст. Халопенічы Бабруйскага пав. Мінскай губ., цяпер Крупскі раён Мінскай вобл. — 16.4.1940, Яраслаўль), этнограф, фалькларыст, мемуарыст, гісторык. Бацька М. Багдановіча.
У 1882 скончыў Нясвіжскую настаўніцкую семінарыю. Падчас вучобы там арганізаваў гурток самаразвіцця і самаадукацыі, пачаў збіраць фальклорна-этнаграфічныя матэрыялы. У жн. 1882 уступіў у «семінарскую» групу нарадавольцаў Мінска. На працягу 3 гадоў вёў прапагандысцкую работу ў вёсках Ігуменшчыны (цяпер Чэрвеньшчына). У 1885—1891 загадчык 1-га гарадскога пачатковага вучылішча ў Мінску. З 1886 выступаў у перыядычным друку з артыкуламі па этнаграфічнай тэматыцы («Минские губернские ведомости», «Минский листок», «Гродненские губернские ведомости», «Виленский календарь», «Нижегородский листок» і інш.). Уваходзіў у кіраўніцтва мінскай арганізацыі «Народная воля». Пасля рэзкага пагаршэння здароўя адышоў ад рэвалюцыйнай дзейнасці. У 1892 пераехаў у Гродна, дзе паступіў на службу ў мясцовае аддзяленне Сялянскага пазямельнага банка. Адначасова быў дырэктарам публічнай бібліятэкі. З 1896 жыў у Ніжнім Ноўгарадзе, з 1907 у Яраслаўлі. У 1920—1931 загадчык навуковай бібліятэкі Яраслаўскага дзяржаўнага музея. Адначасова выкладаў гісторыю культуры ў мастацкім, музычным і тэатральным тэхнікумах. У 1932 арыштаваны ДПУ. Правёў у зняволенні 3 тыдні, вызвалены па хадайніцтве Кацярыны Пешкавай. Багдановіч быў сябрам М. Горкага і яго сям’і, вёў актыўную перапіску з дзеячамі беларускай і рускай культуры, напісаў пра іх успаміны.
Творы
- Про панщину: Рассказ из белорусской жизни времен крепостного права. Гродно, 1894.
- Пережитки древнего миросозерцания у белорусов: Этнографический очерк. Гродно, 1895
- Страницы из жизни Максима Горького. Материалы к биографии Максима Богдановича. Мои воспоминания. Мн., 1965
- Язык земли: Этнологический очерк. Ярославль, 1966.