Ізюм: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія]

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

Лінейны

Версія ад 14:44, 27 лістапада 2015

Ізюм — горад у Харкаўскай вобласці Украіны, цэнтр Ізюмскага раёна, на р. Северскі Данец. Чыгуначная станцыя на лініі Харкаў — Чырвоны Ліман. 51 511 жыхароў (2013). Цеплавозарамонтны, оптыка-механічны, будматэрыялаў, цагляны, піваварны заводы, мэблевая фабрыка. Медыцынскі каледж. Краязнаўчы музей.

Ізюм пад назвай «Ізюм сакма» згадваецца ў 1571 года. З 1682 года вядомы як Ізюмскі акоп. У 1688—1765 — Ізюмскі Слабадской полк. У 1765 — правінцыйны горад, а ў 1780 годзе — пры адкрыцці намесніцтва — павятовы горад.

Вядомыя ўраджэнцы і жыхары

Мікалай Мікалаевіч Пінігін, беларускі рэжысёр

Версія ад 14:41, 27 лістапада 2015 правіць (удзельнік выдалены) (выдаленае кароткае апісанне змен)		Версія ад 14:44, 27 лістапада 2015 правіць адкат (удзельнік выдалены) (выдаленае кароткае апісанне змен) Наступная праўка →
Радок 1:		Радок 1:
	'''Ізюм''' — горад у [[Харкаўская вобласць\|Харкаўскай вобласці]] [[Украіна\|Украіны]], на [[рака Северскі Данец\|р. Северскі Данец]]. Чыгуначная станцыя на лініі Харкаў — Чырвоны Ліман. 51 511 жыхароў (2013). Цеплавозарамонтны, оптыка-механічны, будматэрыялаў, цагляны, піваварны заводы, мэблевая фабрыка. Медыцынскі каледж. Краязнаўчы музей.		'''Ізюм''' — горад у [[Харкаўская вобласць\|Харкаўскай вобласці]] [[Украіна\|Украіны]], цэнтр [[Ізюмскі раён\|Ізюмскага раёна]], на [[рака Северскі Данец\|р. Северскі Данец]]. Чыгуначная станцыя на лініі Харкаў — Чырвоны Ліман. 51 511 жыхароў (2013). Цеплавозарамонтны, оптыка-механічны, будматэрыялаў, цагляны, піваварны заводы, мэблевая фабрыка. Медыцынскі каледж. Краязнаўчы музей.

	Ізюм пад назвай «Ізюм сакма» згадваецца ў 1571 года. З 1682 года вядомы як Ізюмскі акоп. У 1688—1765 — Ізюмскі Слабадской полк. У 1765 — правінцыйны горад, а ў 1780 годзе — пры адкрыцці намесніцтва — павятовы горад.		Ізюм пад назвай «Ізюм сакма» згадваецца ў 1571 года. З 1682 года вядомы як Ізюмскі акоп. У 1688—1765 — Ізюмскі Слабадской полк. У 1765 — правінцыйны горад, а ў 1780 годзе — пры адкрыцці намесніцтва — павятовы горад.