Піцірым Аляксандравіч Сарокін: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія]

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

Лінейны

Версія ад 06:45, 17 мая 2018

Піцірым Аляксандравіч Сарокін (англ.: Pitirim Alexandrovich Sorokin, руск.: Питирим Александрович Сорокин; 23 студзеня 1889— 10 лютага 1968) — расійска-амерыканскі сацыёлаг, філосаф і культуролаг.

Біяграфія

Скончыў юрыдычны факультэт Пецярбургскага ўніверсітэта (1914). У 1922 годзе высланы з Расіі, жыў у ЗША. Выкладаў у розных амерыканскіх універсітэтах. Быў прэзідэнтам Амерыканскай сацыялагічнай асацыяцыі.

Навуковая дзейнасць

Разглядаў гістарычны працэс як цыклічную змену асноўных тыпаў культуры, ці «суперсістэм» (ідэацыйная культура, ідэалістычная культура, пачуццёвая культура), у аснове якіх ляжыць інтэграваная сфера каштоўнасцей, сімвалаў. Сцвярджаў, што гісторыя ўяўляе сабой сацыякультурны працэс, нормай якога з’яўляецца дынаміка каштоўнасных арыенціраў, іх змена і пастаянны пошук новых «ідэальных мэтаў». Лічыў, што сучасная культура перажывае ўсеагульны крызіс, які абумоўлены надзвычай моцным развіццём матэрыялізму і навукі. Асноўнае выйсце з гэтай тупіковай сітуацыі бачыў у развіцці рэлігійнай «ідэалістычнай культуры». Адзін з родапачынальнікаў тэорый сацыяльнай стратыфікацыі і сацыяльнай мабільнасці. Сярод яго вучняў — вядомыя амерыканскія сацыёлагі Р. Мертан, Т. Парсанс, Р. Мілз і інш. Асноўныя працы — «Сістэма сацыялогіі» (Т. 1-2; 1920); «Сацыяльная мабільнасць» (1927), «Сацыяльная і культурная дынаміка» (Т. 1-4; 1962).

Зноскі

Літаратура

Культуралогія: Энцыклапедычны даведнік. — Мінск: Беларуская Энцыклапедыя, 2003. ISBN 985-11-0277-6

Шаблон:Scientist-stub

@@ Радок 1: / Радок 1: @@
-{{Цёзкі|Сарокін}}
+{{Цёзкі2|Сарокін}}
-'''Піцірым Аляксандравіч Сарокін''' ({{lang-en|Pitirim Alexandrovich Sorokin}}, {{lang-ru|Питирим Александрович Сорокин}}; {{ДН|23|1|1889}}— {{ДС|10|2|1968}}) — расійска-амерыканскі [[сацыёлаг]], [[філосаф]] і [[культуролаг]].
+'''Піцірым Аляксандравіч Сарокін''' ({{lang-en|Pitirim Alexandrovich Sorokin}}, {{lang-ru|Питирим Александрович Сорокин}}; {{ДН|23|1|1889}}— {{ДС|10|2|1968}}) — расійска-амерыканскі [[сацыёлаг]], [[філосаф]] і [[культуролаг]].
 == Біяграфія ==
-Скончыў юрыдычны факультэт [[Пецярбургскі ўніверсітэт|Пецярбургскага ўніверсітэта]] (1914). У 1922 высланы з Расіі, жыў у [[ЗША]]. Выкладаў у розных амерыканскіх універсітэтах. Быў прэзідэнтам Амерыканскай сацыялагічнай асацыяцыі. Разглядаў гістарычны працэс як цыклічную змену асноўных тыпаў культуры, ці «суперсістэм» (ідэацыйная культура, ідэалістычная культура, пачуццёвая культура), у аснове якіх ляжыць інтэграваная сфера каштоўнасцей, сімвалаў. Сцвярджаў, што гісторыя ўяўляе сабой сацыякультурны працэс, нормай якога з'яўляецца дынаміка каштоўнасных арыенціраў, іх змена і пастаянны пошук новых «ідэальных мэтаў». Лічыў, што сучасная культура перажывае ўсеагульны крызіс, які абумоўлены надзвычай моцным развіццём [[матэрыялізм]]у і навукі. Асноўнае выйсце з гэтай тупіковай сітуацыі бачыў у развіцці рэлігійнай «ідэалістычнай культуры». Адзін з родапачынальнікаў тэорый сацыяльнай стратыфікацыі і сацыяльнай мабільнасці. Сярод яго вучняў - вядомыя амерыканскія сацыёлагі Р.Мертан, Т.Парсанс, Р.Мілз і інш. Асноўныя працы - «Сістэма сацыялогіі» (Т. 1-2; 1920); «Сацыяльная мабільнасць» (1927), «Сацыяльная і культурная дынаміка» (Т. 1-4; 1962).
+Скончыў юрыдычны факультэт [[Пецярбургскі ўніверсітэт|Пецярбургскага ўніверсітэта]] (1914). У 1922 годзе высланы з Расіі, жыў у [[ЗША]]. Выкладаў у розных амерыканскіх універсітэтах. Быў прэзідэнтам Амерыканскай сацыялагічнай асацыяцыі.
+== Навуковая дзейнасць ==
+Разглядаў гістарычны працэс як цыклічную змену асноўных тыпаў культуры, ці «суперсістэм» (ідэацыйная культура, ідэалістычная культура, пачуццёвая культура), у аснове якіх ляжыць інтэграваная сфера каштоўнасцей, сімвалаў. Сцвярджаў, што гісторыя ўяўляе сабой сацыякультурны працэс, нормай якога з’яўляецца дынаміка каштоўнасных арыенціраў, іх змена і пастаянны пошук новых «ідэальных мэтаў». Лічыў, што сучасная культура перажывае ўсеагульны крызіс, які абумоўлены надзвычай моцным развіццём [[матэрыялізм]]у і навукі. Асноўнае выйсце з гэтай тупіковай сітуацыі бачыў у развіцці рэлігійнай «ідэалістычнай культуры». Адзін з родапачынальнікаў тэорый сацыяльнай стратыфікацыі і сацыяльнай мабільнасці. Сярод яго вучняў — вядомыя амерыканскія сацыёлагі Р. Мертан, Т. Парсанс, Р. Мілз і інш. Асноўныя працы — «Сістэма сацыялогіі» (Т. 1-2; 1920); «Сацыяльная мабільнасць» (1927), «Сацыяльная і культурная дынаміка» (Т. 1-4; 1962).
 {{зноскі}}
 == Літаратура ==
-* Культуралогія: Энцыклапедычны даведнік. Мінск: Беларуская Энцыклапедыя, 2003. ISBN 985-11-0277-6
+* Культуралогія: Энцыклапедычны даведнік. — Мінск: Беларуская Энцыклапедыя, 2003. ISBN 985-11-0277-6
+{{Scientist-stub}}
+{{без карткі|Вучоны}}
 {{DEFAULTSORT:Сарокін Піцірым Аляксандравіч}}
+[[Катэгорыя:Выпускнікі Імператарскага Санкт-Пецярбургскага ўніверсітэта]]
+[[Катэгорыя:Постаці амерыканскай сацыялогіі]]
+[[Катэгорыя:Постаці культуралогіі]]