Генуэзская рэспубліка: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Idioma-bot (размовы | уклад) др r2.6.3) (робат Дадаем: lt:Genujos respublika |
др r2.6.4) (робат Дадаем: sr:Република Ђенова; касмэтычныя зьмены |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
[[ |
[[Выява:Italy 1796.jpg|thumb|280px|Генуэзская дзяржава на карце [[Італія|Італіі]] ([[1796]]) ]] |
||
{{вызн|1=Генуэзская рэспубліка}} – сярэднявечная дзяржава, якая ўтварылся пасля распаду імперыі [[Карл Вялікі|Карла Вялікага]], кіравалася консуламі. |
{{вызн|1=Генуэзская рэспубліка}} – сярэднявечная дзяржава, якая ўтварылся пасля распаду імперыі [[Карл Вялікі|Карла Вялікага]], кіравалася консуламі. |
||
Радок 36: | Радок 36: | ||
[[ru:Генуэзская республика]] |
[[ru:Генуэзская республика]] |
||
[[sk:Janovská republika]] |
[[sk:Janovská republika]] |
||
[[sr:Република Ђенова]] |
|||
[[sv:Republiken Genua]] |
[[sv:Republiken Genua]] |
||
[[th:สาธารณรัฐเจนัว]] |
[[th:สาธารณรัฐเจนัว]] |
Версія ад 00:08, 31 снежня 2010
Шаблон:Вызн – сярэднявечная дзяржава, якая ўтварылся пасля распаду імперыі Карла Вялікага, кіравалася консуламі.
Нягледзячы па разбурэнне горад Генуі ў 935 сарацынамі, Генуэзская рэспубліка станавілася ўсё больш магутнай, і ў 958 была фармальна прызнаная італьянскім каралём Берэнгарам. З 1000 пачалася значная гандлёвая экспансія генуэзцаў, у выніку якой была створаная магутная марская рэспубліка, якая валодае апорнымі пунктамі, гандлёвымі базамі і паселішчамі на большай частцы Міжземнамор'я і берагах Чорнага мора. Удзел у крыжовых паходах яшчэ больш пашырыла яе гандлёвыя рынкі і ператварыла Генуэзскую рэспубліку ў магутную марскую дзяржаву. Многія стагоддзі Генуя ўладарыла на морах, супернічаючы і вядучы зацяжныя войны са сваімі галоўнымі супернікамі – Пізай і Венецыяй. У 1104 генуэзскі флот налічаў 70 караблёў. Марской моцай Генуэзскай рэспублікі карысталіся многія еўрапейскія валадары. З 1120 тэрыторыя Генуэзскай рэспублікі павялічвалася за кошт падначалення суседніх прыбярэжных месцаў: Савоны, Альбенга і інш. Каля 1177 Генуя падпарадкавала сабе Манака, Ніцу і Манферат, пазней захапіла астравы: Эльбу, Корсіку і Сардзінію. Генуэзцы кантралявалі гандаль з Усходам і ў кан. 12 ст. па дамове з Візантыяй манапольна гаспадарылі на марскіх гандлёвых шляхах, якія праходзілі ўздоўж крымскага пабярэжжа, пацясніўшы Венецыянскую рэспубліку. Пра колішнюю магутнасць Генуі нагадваюць руіны крымскіх генуэзскіх крэпасцяў у Інкермане, Судаку, Феодосіі. Аднак з канца 14 ст. пачаўся павольны заняпад ваеннай магутнасці Генуі.