Аляксандр Данілавіч Шаколін

Аляксандр Данілавіч Шаколін
Аляксандр Данілавіч Шаколін
Дата нараджэння	3 студзеня 1920
Месца нараджэння	Высокае, Рагачоўскі павет, Гомельская губерня, РСФСР;
Дата смерці	25 лістапада 1994 (74 гады)
Месца смерці	Сортавала, Карэлія, Расія;
Узнагароды і прэміі	;

Аляксандр Данілавіч Шаколін (3 студзеня 1920, в. Высокае, Рагачоўскі раён, Гомельская вобласць — 25 лістапада 1994, Сортавала) — савецкі трактарыст, Герой Сацыялістычнай Працы (1973).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Атрымаў пачатковую адукацыю ў мясцовай школе. Самастойна вывучыўся на трактарыста, з 16 гадоў працаваў механізатарам у мясцовым калгасе. У 1940 годзе разам з сям’ёй пераехаў у Сартавальскі раён Карэліі і ўладкаваліся на працу ў мясцовы калгас. Неўзабаве пасля гэтага Аляксандр быў мабілізаваны ў Чырвоную Армію. Службу праходзіў у Ленінградскай ваеннай акрузе.

У час Вялікай Айчыннай вайны прымаў удзел у абароне Ленінграда, быў паранены. Пасля лячэння ў шпіталі вярнуўся на фронт. Удзельнічаў у баях пад горадам Вялікія Лукі, дзе атрымаў цяжкае раненне. Пасля лячэння быў накіраваны на нестраявую пасаду ў тылавую часць.

Пасля дэмабілізацыі працаваў рабочым, затым механізатарам у вучэбна-вопытнай гаспадарцы Сартавальскага сельскагаспадарчага тэхнікума. У 1960 годзе перайшоў у саўгас «Сартавальскі» і зарэкамендаваў сябе як спецыяліст па вырошчванні бульбы і нарыхтоўцы кармавых культур. У 1973 годзе дамогся рэкорднага ўраджаю, сабраўшы ў сярэднім па 266 цэнтнераў бульбы з гектара. У гэтым жа годзе за вялікія поспехі, дасягнутыя ва Усесаюзным сацыялістычным спаборніцтве, і праяўленую працоўную доблесць ў выкананні прынятых абавязацельстваў па павелічэнні вытворчасці і продажу збожжа і іншых прадуктаў земляробства яму было прысвоена званне Героя Сацыялістычнай Працы з уручэннем ордэна Леніна і залатога медаля «Серп і Молат».

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Узнагароджаны ордэнамі Леніна (1973), Айчыннай вайны II-й ступені (1985) і Працоўнага Чырвонага Сцяга (1966), медалямі. Двойчы прымаў удзел у Выстаўцы дасягненняў народнай гаспадаркі СССР (1968, 1970).

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Призвание : рассказы о Героях Соц. Труда. — Петрозаводск : Карелия, 1975. — C. 232—241.