Аннэ Вескі
| Аннэ Вескі | |
|---|---|
| эст.: Anne Veski | |
 | |
| Імя пры нараджэнні | эст.: Anne Vaarmann |
| Род дзейнасці | спявачка |
| Дата нараджэння | 27 лютага 1956 (68 гадоў) |
| Месца нараджэння |
|
| Грамадзянства | |
| Муж | Jaak Veski[d] і Benno Beltšikov[d] |
| Дзеці | Kerli Veski[d] |
| Альма-матар | |
| Узнагароды і прэміі | |
| Сайт | anneveski.com |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Аннэ Вескі (эст. Anne Veski; народжаная Ваарман эст. Vaarmann; нар. 27 лютага 1956, Рапла) — эстонская спявачка; заслужаная артыстка Эстонскай ССР (1984).
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Нарадзілася 27 лютага 1956 года ў эстонскім мястэчку Рапла ў сям’і Ільмара-Тыніса Ваармана (эст. Ilmar-Tõnis Vaarmann; 1927—2005) і Элен Ваарман (эст. Ellen Vaarmann), 1930—1988; у дзявоцтве Тамесан (эст. Tammesson). Бацькі Аннэ, эстонцы па нацыянальнасці, захапляліся творчасцю і гралі на народных інструментах. Пры гэтым абодва мелі звычайныя прафесіі: бацька Ільмар-Тыніс працаваў кіроўцам, а маці Элен — прадаўшчыцай.
Аннэ вырасла ў старажытным мястэчку Рапла, дзе разам з братам Маці вучылася ў музычнай школе. Хлопцы выступалі ў самастойна сфарміраваным дзіцячым калектыве. Маці Ваарман таксама прысвяціў жыццё мастацтву і спецыялізаваўся на клавішных інструментах. Там жа яна скончыла музычную школу, пасля якой паступіла ў Талінскі політэхнічны інстытут.
Пасля заканчэння навучання працавала на заводзе і была прынята на працу ў эстрадную студыю пры Філармоніі, дзе пачала выступаць з ансамблем «Мабіле». Першая эстрадная кампазіцыя (1980) — «Каралева ружовага саду». У 1979—1981 гадах спявала ў складзе гурта «Вітамін», а ў 1982—1983 гадах выступала з ансамблем «Мюзік Сейф». У 1979 годзе першыя гастролі за мяжу — у Польшчу. У гэтым жа годзе адбылося першае выступленне Аннэ Вескі на ЦТ у тэлеперадачы «Шырэй кола».
У 1980 годзе эстонскае радыё ўзнагародзіла спявачку сімвалічным залатым дыскам. Першы сольны канцэрт у Маскве і адразу на сцэне Маскоўскага эстраднага тэатра. Канцэрт прайшоў з аншлагам. Маскоўская публіка прыняла выступленне выдатнай эстонкі «на ўра», а ў сталічнай прэсе з’явіліся першыя рэцэнзіі і водгукі — адразу станоўчыя. У 1981 г. па замове ЦТ быў зняты музычны тэлефільм пра Аннэ Вескі «Снежныя напевы», які стаў кульмінацыяй поспеху і шмат разоў дэманстраваўся па тэлебачанні. А. Вескі зноў была ўзнагароджана дыскам радыё і тэлебачання як самая папулярная эстрадная спявачка года. У красавіку 1980 года ў Ленінградзе праводзіліся тэатралізаваныя паказы «Святло веж Алімпійскіх», у якіх прыняла ўдзел Аннэ Вескі. У гэтым жа годзе спявачка ўдзельнічала ў фестывалі Моладзі ў ГДР, у Карл-Маркс-Штаце.
У 1982 годзе Аннэ Вескі прымае ўдзел у Фестывалі Савецкай песні ў горадзе Зялёна-Гура (Польшча) як госць фестывалю і там жа знялася на польскім тэлебачанні ў музычнай тэлепраграме. У 1983 годзе на замову ЦТ быў зняты другі музычны тэлефільм пра Аннэ Вескі «Золата восені», дзе ўпершыню прагучала песня Ігара Саруханава «Ззаду круты паварот», якая ў будучыні стала візітнай карткай спявачкі.
З лета 1983 года Вескі выступала з калектывам «Нэма» ў Германіі, Чэхаславакіі, Венгрыі. Увосень гэтага ж года стала лаўрэатам Першага агляду творчай моладзі СССР. Сярод спявачак СССР Аннэ заняла ганаровае другое месца па выніках хіт-парада газеты «Маскоўскі камсамолец». Першае месца Аннэ саступіла Але Барысаўне Пугачовай.
У канцы 1983 года спявачка ўвайшла ў склад ансамбля «Нэма». Па выніках 1983 і 1984 гадоў сярод спявачак СССР Вескі становіцца 2-й у хіт-парадзе «Гукавая дарожка» газеты «Маскоўскі камсамолец», саступаючы толькі Але Пугачовай.
15-18 жніўня 1984 года ўдзельнічала ў Міжнародным музычным фестывалі ў Сопаце. Як расказвала сама спявачка, яе адправілі на фестываль, бо ўдзел спявачкі з Прыбалтыкі не выклікаў раздражнення ў палякаў у перыяд польска-савецкіх адносін, якія ўскладніліся. Тым не менш публіка спачатку ледзь не асвістала спявачку, і толькі высокі ўзровень выканальніцкага майстэрства выклікаў сімпатыі ў публікі. У выніку яна атрымала дзве першыя прэміі: за песню «Не згасае надзея» ў міжнародным конкурсе (гран-пры атрымала польская спявачка К. Гізоўска) і за лепшае выкананне польскай песні «Полька Ідолька» (прычым у гэтым конкурсе гран-пры не прысудзілі, так што першая прэмія азначала перамогу). Польскія журналісты ўпершыню загаварылі пра «непалітычную» прэмію спявачцы з сацыялістычнай краіны.
Па выніках 1985 года Аннэ Вескі зноў увайшла ў тройку найлепшых спявачак СССР хіт-параду «Гукавая дарожка», а таксама хіт-параду «Зоркі-85» газеты «Змена». У 1986 годзе ўпершыню выходзіць у фінал Фестывалю «Песня года» з песняй «Усмешка на ўсіх». Па выніках года яна ў дзесятцы лепшых спявачак СССР хіт-парада «Гукавая дарожка».
1986 — гастролі ў В’етнаме і Лаосе, узнагароджанне медалём Савецкага камітэта абароны міру.
1987 — гала-канцэрт у Чэхаславакіі на фестывалі папулярнай музыкі СССР «Астравы — 87».