Батакскія мовы
Батакскія мовы — група з 7 моў, распаўсюджаных сярод батакскіх пляменаў на поўначы Суматры (Інданезія).
Пісьменнасць на аснове лацінскага алфавіту; аказіянальна захоўваецца традыцыйнае батакскае пісьмо на пальмавых лістах на аснове паўднёваіндыйскага алфавіту, блізкае да бугійска-макасарскага і рэджангскага.
Батакскія мовы дзеляцца на дзве падгрупы:
- паўночная:
- даіры (уключаючы дыялект пакпак) — у раене г. Сідыкаланг, да паўночна-захад ад воз. Тоба; 1,2 млн. чал.,
- кара — на поўнач ад воз. Тоба; 600 тыс. чал.
- алас-клуэт — у раёне г. Кутакане і на поўнач-паўночны-ўсход ад г. Тапактуан; 80 тыс. чал.;
- паўдневая:
- сімалунгун (сімалунган) — да паўночнага ўсходу ад воз. Тоба; 1,2 млн. чал.; займае прамежкавы стан, але часцей ставіцца да паўдневай падгрупы[1];
- ангкола (анакола) — на поўдзень ад тоба ў раёне г. Сіпірок; 750 тыс. чал.
- мандайлінг — на поўдзень ад ангкола; 400 тыс. чал.
- тоба — востр. Самасір і на ўсход, поўдзень і захад ад воз. Тоба; 2 млн. чал.
Большасць слоў у мовах паўночнай падгрупы мае агульнае паходжанне, так у кара налічваецца 76 % агульных слоў з аласам, 81 % з пакпакам і 80 % з сімалунгунам, тады як з малайскім толькі 30 %[2].
Аўстранезійская мова палаван-батак не адносіцца да дадзенай групы.