Бляск

Бляск — параметр крыніцы святла, які характарызуе асветленасць паверхні, перпендыкулярнай да падаючых прамянёў.

Звычайна азначаецца як E (або E', дзеля адрознення ад азначэння асветленасці наогул) і вызначаецца як:

E' = I / L²

E^'′' — бляск, I — сіла святла, L² — квадрат адлегласці.

Адзінка вымярэння бляску — люкс, у астраноміі — зорная велічыня.

Бляск з'яўляецца асноўнай фотаметрычнай характарыстыкай кропкавых крыніц святла, хоць гэтае паняцце распаўсюджваецца і на працяглыя аб'екты. Да ўстанаўлення належнай фотаметрычнай тэрміналогіі бляск кропкавых крыніц святла (напр., зорак) няправільна называлі «яркасцю», а бляск працяглых крыніц святла — «інтэгральнай яркасцю».