Перайсці да зместу

Ваенная бяспека

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

Ваенная бяспека — ваенны складнік дзяржаўнай бяспекі, які забяспечваецца станам узброеных сіл і іншых органаў дзяржаўнай улады, якія падтрымліваюць абаронную здольнасць дзяржавы на ўзроўні, патрабаваным для ўстанаўлення спрыяльных узаемаадносін з іншымі дзяржавамі і не дапушчэння ўзброенага канфлікту[1].

Ваенная бяспека вызначаецца гатоўнасцю і здольнасцю дзяржавы абараняць свае інтарэсы і суверэнітэт, супрацьстаяць ваеннай агрэсіі і любым іншым формам знешняга ціску, у тым ліку, ваеннага гвалту[2] або шантажу з пазіцыі сілы, а таксама спыняць спробы развязаць грамадзянскую вайну, міжнацыянальныя канфлікты з ужываннем гвалту або тэрарыстычнай дзейнасці.

У сістэме ваеннай бяспекі важнае значэнне маюць[1]:

  • разведка, у прыватнасці, ваенная разведка, асноўная задача якой — выкананне комплексу мерапрыемстваў па атрыманні і апрацоўцы даных аб дзеючым або верагодным вораге, яго ваенных рэсурсах, баявых магчымасцях і ўразлівасці, а таксама аб дзеючым або верагодным тэатры ваенных дзеянняў;
  • контрразведка, задача якой складаецца ў спыненні разведвальнай дзейнасці адпаведных органаў іншых дзяржаў і антыўрадавых, напрыклад, экстрэмісцкіх і тэрарыстычных арганізацый;
  • памежныя войскі, прызначаныя для аховы знешніх межаў дзяржавы, а таксама для падтрымання адпаведнага рэжыму ў памежнай зоне;
  • узброеныя сілы.

Найважнейшымі знешнімі фактарамі забеспячэння ваеннай бяспекі дзяржавы з’яўляюцца[1]:

Зноскі