Валасяніца пярэстая

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Валасянiца пярэстая
Ficedula hypoleuca -Wood of Cree Nature Reserve, Scotland -male-8a.jpg
Самец
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Ficedula hypoleuca Pallas, 1764

Wikispecies-logo.svg
Сістэматыка
на Віківідах
Commons-logo.svg
Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  560081
NCBI  46689
FW  373325

Валасянiца пярэстая, мухалоўка-стракатка (Ficedula hypoleuca) — птушка сямейства мухалоўкавых.

Апісанне[правіць | правіць зыходнік]

Даўжыня цела 13-14 см, размах крылаў 21,5-24 см. Самец у гнездавы перыяд з чорным альбо цёмна-карычневым верхам цела (таксама i надхвосцем), белым ілбом. У самкi верх цела алiўкава-буры (таксама i лоб). У абодвух полаў на крыле белая пляма i белыя палосы па краях хваста. Маладыя падобныя да самкi. Голас: рытмiчныя, меладычныя гукі, якія ўзносяцца і ападаюць.

Пашырэнне[правіць | правіць зыходнік]

Арэал: Еўропа (акрамя Iсландыi, Iталii i мiжземнаморскiх краiн) на ўсод ад iх, поўдзень Украiны i Расii, частка Азіі да вярхоўяў р. Енiсей, Паўночна-Заходняя Афрыка.

Насяляе прарэджаныя старыя лiсцевыя цi мяшаныя лясы з мноствам дуплiстых дрэў, паркі і вялікія па плошчы сады. У Швейцарыi даходзiць па альпiйскiх далiнах да 1000 м (нават да 1600 м), засяляючы ўскрайкi лясоў i лугоў, а таксама будынкi. У Алжыры i Марока даходзiць да 1200-1800 м над у.м. у кедравых, дубовых i сасновых лясах, у Татрах 1100 м. У Англii сустракаецца на ўзгорках, парослых дубамi з падростам i моцным лiсцевым подсцiлам.

Пералёты від. Месца зімовак: Трапiчная Афрыка на поўдзень ад Сахары, галоўным чынам на поўнач ад Гвiнейскага заліва.

Падвіды[правіць | правіць зыходнік]

  • F. h. hypoleuca — большая частка Палеарктыкi
  • F. h. iberiae — Пiрэнейскi п-аў
  • F. h. speculigera — Паўночна-Заходняя Афрыка
  • F. h. tomensis (сін. F. h. sibirica) — на ўсход ад Урала (вылучаюць некаторыя аўтары)

Асаблівасці біялогіі[правіць | правіць зыходнік]

Гняздо будуе ў дупле (натуральным ці штучным) на вышынi 2-6 м над зямлёй, няшчыльнае, з сухіх лістоў, каранёў i травы з прымессю лыка (часта з насеннем клёнаў, грабаў і ліп). Высцілка з шырокай травы, карэньчыкаў, кавалкаў лістоў і лыка, часам пер'я i шэрсцi.

Адкладвае 5-7 (часам 4-8) яек. Сустракаюцца гнёзды з большай колькасцю яек (да 20); гэта кладкi 2-3 самак. Яйкі асiметрычныя, таўсцейшыя на адным канцы, даволi вострыя на вузейшым канцы, бледна-блакітныя, рэдка з нешматлiкiмi ржава-карычневымi крапінкамi.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Птушкі Еўропы: Палявы вызначальнік. — Варшава: Навуковае выдавецтва ПНВ, 2000. — 540 с.: іл. ISBN 83-01-13187-X