Вэнь Тун

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Вэнь Тун
кіт.: 文同
Дата нараджэння 1018[1][2][…]
Месца нараджэння
Дата смерці 1079[1][2][…]
Месца смерці
Грамадзянства
Бацька Wen Changhan[d][3]
Дзеці Wen Chaoguang[d], Wen Baoguang[d] і Wen Wuguang[d]
Род дзейнасці мастак, паэт, гісторык
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Вэнь Тун (кіт. 文同, піньінь Wén Tóng; 1018 —1079) — кітайскі мастак, паэт, каліграф часоў дынастыі Сун, прадстаўнік руху «вэньжэньхуа» — «жывапіс інтэлектуалаў».

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў 1018 годзе ў г. Юнтай у Цзідуне. Атрымаў хатнюю адукацыю. Прайшоў усе ступені экзаменаў і ў 1049 годзе паспяхова здаў імператарскі экзамен, атрымаўшы вышэйшую навуковую ступень цзіньшы. Ён быў прызначаны губернатарам Хучжоу, дзе правёў большую частку жыцця. Тут ён затаварышаваўся з вядомым паэтам і мастаком Су Шы, а пасля з Мі Фу. Разам яны сталі ўдзельнікамі адмысловага руху «жывапісу інтэлектуалаў». Гэта была разнавіднасць мастацтва, цалкам свабодная ад акадэмічных канонаў. У канцы жыцця — у 1078 годзе — быў выкліканы імператарам Шэнь-цзунам  (руск.) у сталіцу Кайфэн, дзе атрымаў пасаду юаньвайлана ва ўпраўленні ганаровых тытулаў, а затым стаў цзяалі ў тайных палатах.

Памёр Вэнь Тун у 1079 годзе у Кайфэне.

Мастацтва[правіць | правіць зыходнік]

Вэнь Тун стаў заснавальнікам асаблівага мастацкага стылю. Да гэтага стылю адносяцца манахромныя выявы бамбука. Менавіта маляванню бамбука прысвечана большасць скруткаў мастака.

Яго каліграфічныя працы на цяперашні час страчаны.

Літаратурная дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Па большай частцы Вэнь Тун пісаў лірычныя вершы, своеасаблівыя элегіі, якія былі прысвечаны паўсядзённым пытанням, апісанню ўбачанага. Сярод вядомых паэм — «Жыццё ў вёсцы» і «Залацістая малпа» (прысвяціў сваім улюбёнцам).

Заўвагі[правіць | правіць зыходнік]

  1. а б Міжнародны ідэнтыфікатар стандартных найменняў — 2012. Праверана 12 жніўня 2015.
  2. а б Wen Tong // Union List of Artist Names Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. а б China Biographical Database

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Nicole Vandier-Nicolas, Peinture chinoise et tradition lettrée, Éditions du Seuil, 1983, 259 p. (ISBN 2020064405), p. 134, 172, 180, 181, 182, 186 photo 143 page 181