Генры Маркрам

Генры Маркрам
афр.: Henry Markram
Дата нараджэння	28 сакавіка 1962(1962-03-28) (62 гады)
Месца нараджэння	ПАР
Грамадзянства	Ізраіль  ПАР
Жонка	Kamila Markram[d]
Род дзейнасці	нейрабіёлаг, выкладчык універсітэта, неўролаг
Навуковая сфера	нейранавукі[d]
Месца працы	Федэральная політэхнічная школа Лазаны
Альма-матар	Кейптаўнскі ўніверсітэт
Узнагароды	праграма Фулбрайта[d] ESN Young Investigator Award[d] (1998)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Генры Маркрам (англ.: Henry Markram, 28 сакавіка 1962, Паўднёва-Афрыканская Рэспубліка) — вучоны ў галіне неўралогіі і нейрабіялогіі. Замежны член НАН Беларусі (2017), доктар філасофіі (1991). Член Ізраільскага таварыства неўралогіі, Амерыканскага таварыства неўралогіі, Швейцарскага таварыства неўралогіі.

Біяграфія

Скончыў Кейптаўнскі ўніверсітэт (Паўднёва-Афрыканская Рэспубліка, 1987). У 1992—1993 — навуковы супрацоўнік Нацыянальнага інстытута аховы здароўя і Нацыянальнага інстытута неўралагічных расстройстваў і інсульту (ЗША). У 1993—1994 — дактарант Інстытута медыцынскіх даследаванняў ім. М. Планка ў Гейдэльбергу (Германія). У 1995—1997 — старшы навуковы супрацоўнік, у 1998—2001 — прафесар у Навуковым інстытуце Вейцмана (Ізраіль). З 2002 — дырэктар Інстытута мозгу і дырэктар Цэнтра неўралогіі і тэхналогіі Швейцарскага федэральнага інстытута тэхналогій (г. Лазана). Адначасова прафесар Федэральнай політэхнічнай школы Лазаны.

Навуковая дзейнасць

Навуковыя даследаванні па фізіялогіі і паталогіі галаўнога мозга. Унёс вызначальны ўклад у распрацоўку прынцыпаў спайк-залежнай пластычнасці ў нейронавых сетках, законаў пераразмеркавання сінаптычную эфектыўнасці і фарміравання доўгачасовай пластычнасці. Вывучаў працэсы запамінання ў нейронавых сетках гіпакампа. Выявіў сувязь паміж механізмамі ацэтылхаліну і памяці, паказаўшы, што ацэтылхалін мадулюе першасны рэцэптар, звязаны з сінаптычную пластычнасцю. Выявіў пераходныя працэсы кальцыя ў дэндрытах, выкліканыя субпарогавай актыўнасцю. Даказаў, што сінаптычнае навучанне можа таксама ўключаць змена сінаптычнай дынамікі (так званае пераразмеркаванне сінаптычнай эфектыўнасці), а не проста змена моцных сувязяў. Вывучаў прынцыпы, якія вызначаюць структуру, функцыю і дынаміку мікраарганізмаў у неакантынентальнай вобласці. Сумесна з В. Маасам распрацаваў так званую тэорыю вадкай гомеапатычнай машыны, або высокія энтрапійныя вылічэнні. Устанавіў сувязь паміж «аўтыстычнымі» паводзінамі і функцыянальнымі і структурнымі зменамі ў неакортэксе і міндаліне. Распрацаваў новую тэорыю аўтызму, заснаваную на адзнацы змены экспрэсіі генаў, экспрэсіі бялкоў, скрынінгу іённых каналаў, вымярэнні сінаптычнай эфектыўнасці, супастаўленні вынікаў электраэнцэфалаграфічных і паводніцкіх тэстаў. Распрацаваў камп’ютарныя мадэлі, якія сталі асновай для прынцыпова новых падыходаў у разуменні прычын аўтызму, а таксама метадаў карэкцыі функцый мозга пры інсультах і траўмах. У 2005 г. абгрунтаваў мэтазгоднасць стварэння еўрапейскага навуковага праекта «Blue Brain Project» для пазнання заканамернасцяў функцыянавання нейронавых сетак галаўнога мозгу і прапанаваў праект для мадэлявання мозгу чалавека з выкарыстаннем суперкамп’ютара. У 2013 стаў заснавальнікам еўрапейскага мегапраекта па вывучэнні чалавечага мозгу «Human Brain Project».

Асноўныя працы

• Physiology and anatomy of synaptic connections between thick tufted pyramidal neurones in the developing rat neocortex // J. Physiol. 1997. Vol. 500, Pt. 2 (у суаўт.).
• Real-time computing without stable states: A new framework for neural computation based on perturbations // Neural Comput. 2002. Vol. 14, N 11 (у суаўт.).
• The blue brain project // Nat. Rev. Neurosci. 2006. Vol. 7, N 2; The Intense World Theory — A unifying theory of the neurobiology of autism // Front. Hum. Neurosci. 2010. Vol. 4 (у суаўт.).
• The human brain project // Sci. Am. 2012. Vol. 306, N 6.

Спасылкі

• Профіль Г. Маркрама на сайце НАН Беларусі