Дзіна Ільінічна Рубіна

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Дзіна Рубіна)
Дзіна Ільінічна Рубіна
руск.: Дина Ильинична Рубина
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння 19 верасня 1953(1953-09-19)[1][2] (70 гадоў)
Месца нараджэння
Грамадзянства
Альма-матар
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці пісьменніца, сцэнарыст, рэдактар
Жанр проза
Мова твораў руская
dinarubina.com
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
Лагатып Вікіцытатніка Цытаты ў Вікіцытатніку

Дзіна Ільінічна Рубіна (руск.: Дина Ильи́нична Ру́бина; 19 верасня 1953, Ташкент) — руская пісьменніца, рэдактар, кінасцэнарыст.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзілася 19 верасня 1953 года ў Ташкенце ў сям’і мастака Ільі Давідавіча Рубіна (родам з Харкава) і настаўніцы гісторыі Рыты Аляксандраўны Рубінай (народжанай Жукоўскай, родам з Палтавы). Маці эвакуіравалася ў Ташкент ў сямнаццацігадовым узросце падчас Вялікай Айчыннай вайны, бацька пасяліўся ў бацькоў у Ташкенце, вярнуўшыся з фронту пасля дэмабілізацыі. Дзіну Рубіну назвалі ў гонар Дзіны Дурбін — амерыканскай кінаактрысы, зоркі Галівуда 1940-х гадоў[4].

Скончыла спецыялізаваную музычную школу імя В. А. Успенскага пры ташкенцкай кансерваторыі. Уражанні ад школы ўвайшлі ў зборнік аповесцей і апавяданняў «Урокі музыкі».

У 1977 годзе Рубіна скончыла Ташкенцкую кансерваторыю, выкладала ў Інстытуце культуры ў Ташкенце. З Ташкентам 1940-х — 1960-х гадоў цесна звязаны сюжэт і жыццё герояў яе рамана «На сонечным баку вуліцы»

Першыя юнацкія творы Дзіны Рубінай былі апублікаваны на старонках часопіса «Юность». Першае апавяданне сямнаццацігадовай пісьменніцы, надрукаванае ў часопісе, называлася «Неспакойная натура» і было апублікавана ў 1971 годзе ў раздзеле «Зялёны партфель» часопіса «Юность». Літаратурную вядомасць Рубінай прынесла публікацыя ў 1977 годзе аповесці «Калі ж пойдзе снег?..». У ёй дзяўчынка сустракае сваю любоў напярэдадні смяротна небяспечнай аперацыі. Па гэтым творы быў зняты фільм, пастаўлены тэле- і радыёспектакль, напісана п’еса, якая шмат гадоў ішла на сцэне Маскоўскага ТЮГа. У тым жа годзе, ва ўзросце 24 гадоў, яна стала членам Саюза пісьменнікаў УзССР — на той момант самым маладым у краіне членам падобных арганізацый[5]. У 1979 годзе стала членам Саюза пісьменнікаў СССР.

На здымках фільма «Наш ўнук працуе ў міліцыі» паводле аповесці «Заўтра, як звычайна» пісьменніца пазнаёмілася са сваім другім мужам, і з’ехала з ім у Маскву. Фільм атрымаўся няўдалым, але пасля яго Дзіна Рубіна напісала адзін з лепшых сваіх твораў «Камера наязджае». У Маскве пісьменніца жыла і працавала да ад’езду ў канцы 1990 года на пастаяннае месца жыхарства ў Ізраіль.

Пасля пераезду ў Ізраіль працавала літаратурным рэдактарам у штотыднёвым літаратурным дадатку «Пятница» да рускамоўнай газеце «Наша страна». У гэтыя гады творы Рубінай пачынаюць публікаваць расійскія часопісы «Новый мирт», «Знамя», «Дружба народов».

У 2001—2003 гадах працавала ў Маскве кіраўніком культурных праграм Яўрэйскага агенцтва (Сахнут).

Доўгі час Дзіна Рубіна жыла ў горадзе Маале-Адумім, які апісаны ў некаторых яе творах. У цяперашні час пражывае ў горадзе Мевасэрет-Цыён.

Рубіна стала аўтарам трох варыянтаў «татальнай дыктоўкі», якая прайшла ў 2013 годзе. У 2014 годзе прыняла ўдзел у тэатралізаваных анлайн-чытаннях «Карэніна. Жывое выданне»[6].

Сям’я[правіць | правіць зыходнік]

  • Сын — Дзмітрый (род. 1976, ад першага шлюбу ў 1973—1978 гадах).
  • Другі муж (з 1984 года) — мастак Барыс Карафелаў, пастаянны ілюстратар яе твораў.
    • Дачка — Ева Гаснер (род. 1986).
  • Сястра — Вера Рубіна, скрыпачка і музычны педагог у Бостане.

Выданні[правіць | правіць зыходнік]

  • Полное собрание романов в одном томе.
  • Полное собрание повестей в одном томе.
  • Полное собрание рассказов в одном томе.
  • Собрание романов Д. Рубиной. М.,Эксмо,2008, 464 с., 75 100 экз., ISBN 978-5-699-27962-3, 978-5-699-27369-0
  • 17 рассказов. Эксмо, 2014
  • «Адам и Мирьям». Авторский сборник. М.: Эксмо, 2010,416 с., 4 000 экз., ISBN 978-5-699-39797-6
  • Альт перелётный. М., Эксмо-пресс, 2008
  • Ангел конвойный. М., 1997
  • Ангел конвойный. М., 2006
  • «Астральный полёт души на уроке физики» М., Астрель, 2000
  • «Астральный полёт души на уроке физики» М., 2003, 2005
  • «Белая голубка Кордовы» М.: Эксмо, 544 с., 80000 экз., ISBN 978-5-699-37343-7
  • Белый осёл в ожидании спасителя. М., Эксмо, 2014
  • «Больно только когда смеюсь». М.: Эксмо, ISBN 978-5-699-43666-8; 2010 г.
  • В России надо жить долго. М.: Эксмо, 2010
  • Вид из окна съёмной квартиры. М., Эксмо, 2008, 2009
  • Во вратах твоих. Екатеринбург, 2002.
  • «Воскресная месса в Толедо» М.:Вагриус, 2002
  • «Вот идёт Мессия!» — М., Подкова, 1999
  • «Вот идёт Мессия!» — СПб, Ретро, 2000, 2001
  • «Вот идёт Мессия!» — Екатеринбург, 2002
  • «Высокая вода венецианцев» — М., Вагриус, 2001
  • «Высокая вода венецианцев» — М., 2011
  • Гладь озера в пасмурной мгле. — М., 2007, 2008
  • «Глаза героя крупным планом» — Екатеринбург, 2002
  • «Глаза героя крупным планом» — М., Вагриус, 2002
  • Горячие звёзды. М., 2010
  • Двое на крыше. Эксмо, 2015
  • Двойная фамилия. М., Советский писатель, 1990
  • Двойная фамилия. Эксмо, 2007
  • Двойная фамилия. Эксмо, 2014
  • Джаз-банд на Карловом мосту. Эксмо, 2011
  • «Дом за зелёной калиткой» — Ташкент, 1982
  • «Дом за зелёной калиткой» — Екатеринбург, 2002
  • «Дом за зелёной калиткой» — М., Вагриус, 2002
  • «Дом за зелёной калиткой» — Эксмо, 2014
  • Душегубица, Эксмо, 2010
  • Еврейская невеста. Эксмо, 2012
  • Завтра как обычно, Эксмо, 2011, 2014
  • Иерусалимский синдром. Эксмо, 2008, 2009
  • Иерусалимцы. М., Эксмо, 2011
  • Итак, продолжаем. Эксмо-пресс, 2007
  • Их бин нервосо. М., 2007
  • Камера наезжает. — М., 1996
  • Камера наезжает. — М., 2005
  • Когда выпадет снег. — Екатеринбург, 2000, 2001, 2002
  • «Когда же пойдёт снег…?» — Ташкент, 1980
  • Любка. — М., Эксмо, 2011
  • Мастер-тарабука. М., Эксмо, 2005
  • «Миф сокровенный…». М.: Эксмо, 2010, 432 с., 4000 экз., ISBN 978-5-699-41269-3
  • На Верхней Масловке. Екатеринбург, 2001, 2002.
  • На Верхней Масловке. М, Эксмо, 2004
  • На Верхней Масловке. М, 2007,2008, 2009
  • На исходе августа, Эксмо, 2014
  • «На солнечной стороне улицы» М., Эксмо, 2006, 2007, 2010, 2011
  • «Наш китайский бизнес» М., Эксмо, 2004, 2007
  • Не оставляй меня одного. Эксмо, 2013
  • «Несколько торопливых слов любви» СПб, Ретро, 2003, 2005
  • «Несколько торопливых слов любви» Екатеринбург, 2004
  • О любви. М., 2011
  • «Один интеллигент уселся на дороге» СПб, Симпозиум, 2000
  • «Один интеллигент уселся на дороге» СПб, Ретро, 2001
  • Озябшие странники. Эксмо, 2013
  • Окна. Эксмо, 2012
  • «Отворите окно!» Ташкент, 1987
  • «Под знаком карнавала» Екатеринбург, 2000, 2001, 2002
  • «Последний кабан из лесов Понтеведра» СПб, Симпозиум, 2000
  • «Последний кабан из лесов Понтеведра» СПб, Ретро, 2002
  • «Последний кабан из лесов Понтеведра» М., Эксмо, 2011
  • «Почерк Леонардо» М., Эксмо, 2011
  • Ральф и Шура. Эксмо. 2014
  • Русская канарейка. Эксмо, 2011
  • «Синдикат» М. Эксмо, 2004, 2007, 2010, 2014
  • «Синдром Петрушки». М.: Эксмо, 2011, 432 с., 100 000 экз., ISBN 978-5-699-45611-6
  • «Старые повести о любви». М.: Эксмо, 2007, 224 с., 20 000 экз., ISBN 978-5-699-24508-6.
  • Тёплые штаны для вашей мами. Эксмо. 2015. ISBN 978-5-699-84796-9
  • Терновник. СПб, Ретро, 2001
  • Туман. Эксмо, 2011
  • «Уроки музыки» М., Гудбял-пресс, 1998
  • Уроки музыки. Эксмо, 2014
  • Фарфоровые затеи. Эксмо, 2014
  • Холодная весна в Провансе. — М., Эксмо, 2005, 2007, 2010
  • Цыганка. Эксмо, 2011.
  • «Чем бы заняться?» — СПб, Ретро, 2001, 2002
  • Чужие подъезды. — М., 2010
  • Школа беглости пальцев. 2007
  • Я кайфую, 2014.
  • Яблоки из сада Шлицбутера. 2015

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

  • Прэмія Міністэрства культуры Узбекістана за п’есу «Цудоўная дойра» для тэатра музычнай камедыі, створаную ёю сумесна з паэтам Рудольфам Барынскім ў канцы 1970-х гадоў ў Ташкенце па матывах узбекскіх народных казак.
  • Прэмія імя Ар’е Дульчына (Ізраіль) за кнігу «Адзін інтэлігент сеў на дарозе».
  • Прэмія Саюза пісьменнікаў Ізраіля за раман «Вось ідзе Месія!».
  • Прэмія «Вялікая кніга» (2007) за раман «На сонечным баку вуліцы».
  • Прэмія Дабрачыннага фонда Алега Табакова (2008) за апавяданне «Адам і Мір’ям», апублікаваны ў часопісе «Дружба народов», № 7, 2007 год.
  • Прэмія «Партал» (2009) у намінацыі «Лепшы фантастычны твор (буйная форма)» за раман «Почырк Леанарда».
  • Руская прэмія (2009) за раман «Дом, у якім…».

Зноскі

  1. ↑ Dina Rubina // filmportal.de — 2005. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ The International Who's Who of Women 2006 — Routledge, 2005. — ISBN 978-1-85743-325-8
  3. ↑ Deutsche Nationalbibliothek Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 13 снежня 2014.
  4. ↑ Дина Рубина в гостях у Лены Батиновой и Вадима Тихомирова Архівавана 1 лютага 2020.
  5. ↑ Дина Рубина: «Моя карьера началась с трех букв»
  6. ↑ «Каренина. Живое издание»: 700 человек в прямом онлайн-эфире прочитали роман Толстого
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Дзіна_Ільінічна_Рубіна&oldid=4097006"