Дыстанцыйнае навучанне
Дыстанцыйнае навучанне — узаемадзеянне настаўніка і вучняў паміж сабой на адлегласці, якое адлюстроўвае ўсе уласцівыя вучэбнаму працэсу кампаненты (мэты, змест, метады, арганізацыйныя формы, сродкі навучання) і рэалізуецца спецыфічнымі сродкамі інтэрнэт-тэхналогій або іншымі сродкамі, якія прадугледжваюць інтэрактыўнасць.[1]
Прымяненне[правіць | правіць зыходнік]
Дыстанцыйныя адукацыйныя тэхналогіі з выкарыстаннем Інтэрнэту прымяняюцца як для асваення асобных курсаў павышэння кваліфікацыі карыстальнікаў, так і для атрымання вышэйшай адукацыі. Можна вылучыць наступныя асноўныя формы дыстанцыйнага навучання: У рэжыме онлайн і ў рэжыме афлайн. Навучанне праз Інтэрнэт валодае пералiкам істотных пераваг:[2]
Гнуткасць-студэнты могуць атрымліваць адукацыю ў зручны ім час і ў зручным месцы;
Дальнадзейнасць-навучэнцы не абмежаваны адлегласцю і могуць вучыцца па-за залежнасці ад месца пражывання;
Эканамічнасць-значна скарачаюцца выдаткі на далёкія паездкі да месца навучання.
Зноскі
- ↑ Теория и практика дистанционного обучения: Учеб. пособие для студ. высш. пед. учебн. заведений / Е. С. Полат, М. Ю. Бухаркина, М. В. Моисеева; Под ред. Е. С. Полат // М.: Издательский центр «Академия», 2004. — 416 с.- стр. 17
- ↑ https://research-journal.org/wp-content/uploads/2021/05/5-107-4.pdf#page=49
