Дыстанцыйнае навучанне
Дыстанцыйнае навучанне — узаемадзеянне настаўніка і вучняў паміж сабой на адлегласці, якое адлюстроўвае ўсе ўласцівыя вучэбнаму працэсу кампаненты: мэты, змест, метады, арганізацыйныя формы, сродкі навучання. Рэалізуецца сродкамі інтэрнэт-тэхналогій або іншымі сродкамі, якія прадугледжваюць інтэрактыўнасць[1].
Прымяненне
[правіць | правіць зыходнік]Дыстанцыйныя адукацыйныя тэхналогіі з выкарыстаннем інтэрнэту прымяняюцца для асваення асобных курсаў павышэння кваліфікацыі карыстальнікаў, а таксама для атрымання вышэйшай адукацыі.
Існуе дзве асноўныя формы дыстанцыйнага навучання: 1) у рэжыме анлайн і 2) у рэжыме афлайн.
Навучанне праз інтэрнэт мае некалькі істотных пераваг[2]:
- Гнуткасць — веды можна атрымліваць у зручны час і ў зручным месцы.
- Дальнадзейнасць — атрымліваць веды можна незалежна ад уласнага месца знаходжання і месца знаходжання выкладчыка.
- Эканамічнасць — не патрабуе выдаткаў на паездкі да месца навучання.
Зноскі
- ↑ Теория и практика дистанционного обучения: Учеб. пособие для студ. высш. пед. учебн. заведений / Е. С. Полат, М. Ю. Бухаркина, М. В. Моисеева; Под ред. Е. С. Полат // М.: Издательский центр «Академия», 2004. — 416 с.- стр. 17
- ↑ https://research-journal.org/wp-content/uploads/2021/05/5-107-4.pdf#page=49
Слоўнікі і энцыклапедыі | ||||
|---|---|---|---|---|
