Еўрысфей

Еўрысфей хаваецца ў жалезным чыгуне, калі Геракл прыносіць яму эрыманфскага вепрука. Краснафігурны вазапіс, каля 510 г да н.э., Луўр

Еўрысфей (Εύρυσθεύς) — у старажытнагрэчаскай міфалогіі ўнук Персея, сын Сфенела і Нікіпы, стрыечны дзядзька Геракла, цар у Аргалідзе. З’явіўся на свет сямімесяцовым. Згаданы ў «Іліядзе» (VIII 363).

Складаючыся на службе ў Еўрысфея, Геракл здзяйсняе для яго шэраг подзвігаў. Пасля смерці Геракла Еўрысфей пераследвае яго нашчадкаў, Гераклідаў. Калі апошнія знаходзяць сабе прытулак у Атыцы у Тэсея, Еўрысфей ідзе на Атыку вайной, але быў пераможаны. Падчас вайны з афінянамі памчаўся на калясніцы, але каля Скіранідскіх скал яго нагнаў і забіў Гіл.

Надмагільны помнік у Мегарыде, блізу мяжы з карынфянамі. Цела пахавана ў Гаргеце, а галава ў Трыкарынфе каля крыніцы Макарыі, месца названа «Галавой Еўрысфея». Альбо пахаваны ў храма Афіны ў Палене.

Дзейсная асоба трагедыі Еўрыпіда «Геракліды». У Еўрыпіда была сатырная драма «Еўрысфей», ад якой захаваліся толькі малаважныя ўрыўкі.