Жыдыкі
Мястэчка
| ||||||||||||||||||
Жыдыкі[2], таксама Жыдзі́кай[3] (літ.: Židikai, жам. Žėdėkā)— мястэчка ў Мажэйкаўскім раёне Цельшаўскага павета Літвы. Цэнтр Жыдыкаўскай сянюніі. Месцяцца за 21 км на захад ад горада Мажэйкі. За 4 км паўночны захад ад Жыдыкаў выток ракі Лосіс.
Гісторыя
[правіць | правіць зыходнік]Заснаваны ў 1568 годзе (ст.-бел.: Жидыки[2]), маёнтак у Цельшаўскім павеце. Належалі езуітам, па скасаванні ордэна ўласнасць камісіі эдукацыйнай, з 1781 года ўласнасць Антонія Гелгуды[4].
У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай 1795 года Жыдыкі апынуліся ў складзе Расійскай імперыі. У другой палове XIX стагоддзя былі аднайменныя мястэчка і маёнтак у Цельшаўскім павеце, цэнтр Жыдыкаўскай воласці. У 1859 годзе было 15 дамоў, 155 жыхароў[4]. У мястэчку быў парафіяльны каталіцкі касцёл, каталіцкая капліца, сінагога, жыдоўскі малітоўны дом, валасное праўленне, дом прытулку, народная школа, 14 крам, 3 дробныя гарбарні. Уклада-заліковае таварыства заснавана ў 1879 годзе. Маёнтак уласнасці Пуслоўскіх[4].
З 1918 года ў складзе Літвы.
Вядомыя асобы
[правіць | правіць зыходнік]У мястэчку жыла і памерла літоўская пісьменніца Шатрыёс Рагана (Марыя Пячкаўскайце).
Галерэя
[правіць | правіць зыходнік]-
Дом, у якім жыла пісьменніца Шатрыёс Рагана
-
Касцёл
-
Капліца
-
Каплічка
-
Помнік незалежнасці Літвы (1928 г.) разбураны падчас савецкай акупацыі, адноўлены ў 1990 годзе.
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ Lithuanian census of 2011 Праверана 13 лютага 2015.
- ↑ а б Спрогіс І. Географический словарь древней Жомойтской земли XVI столѣтия: составленный по 40 актовым книгам Россиенскаго земскаго суда Архивариусом Виленскаго Центральнаго Архива древних актовых книг - губерний Виленской, Ковенской, Гродненской и Минской. — 1888. — С. 115. — 390 с.
- ↑ Напісанне ў адпаведнасці з ТКП 187-2009 (03150) «Спосабы і правілы перадачы геаграфічных назваў і тэрмінаў Літоўскай Рэспублікі на беларускую мову»
- ↑ а б в SgKP 1895, s. 888.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Żydyki // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom XIV: Worowo — Żyżyn (польск.). — Warszawa, 1895. — S. 888.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Жыдыкі