Даўжыня цела 42—53, хваста 24— 34 см. Поўсць ад светла-карычневай да цёмна-каштанавай, на горле белая пляма.
Селіцца на адкрытых тэрыторыях, паблізу жылля чалавека, у разбураных будынках, у дрывах, кучах камення, на гарышчах. З’яўляецца найбольш распаўсюджанай куніцай у Еўропе і адзіным відам куніц, які не баіцца жыць паблізу людскіх паселішчаў. На Беларусі вельмі рэдкая, спарадычна трапляецца пераважна на поўдні і паўднёвым захадзе.
Асноўны корм — мышападобныя грызуны, птушкі. Гон у ліпені, дзіцяняты (2—7) нараджаюцца ў сакавіку—красавіку.
Дае каштоўнае футра.
Зноскі
↑Напісанне Каменная куніца, Беладушка ў адпаведнасці з БЭ ў 18 тамах., Т.9. Мн., 1999, С.22
