Клермонскі сабор
Клермонскі сабор — царкоўны сінод, скліканы Папай Рымскім Урбанам II у французскім горадзе Клермон (сучасны Клермон-Феран) і распачаты 18 лістапада 1095 года для рашэння царкоўна-адміністрацыйных і царкоўна-палітычных пытанняў. На Клермонскім саборы прысутнічалі прадстаўнікі каталіцкага духавенствы і свецкія асобы (пераважна французскіх дваран і рыцараў). Клермонскі сабор пацвердзіў абавязковасць для ўсіх хрысціян «Свету Божага», адлучыў ад царквы караля Францыі Філіпа I, які паўторна ажаніўся ў 1092 годзе.
26 лістапада 1095 года, пасля заканчэння паседжанняў Клермонскага сабора перад тварам знаці і духавенства Папа Урбан II прамовіў гарачую прамову, заклікаўшы тых, хто сабраўся адправіцца на Усход і вызваліць Іерусалім ад валадарства мусульман, абяцаўшы ўдзельнікам крыжовага паходу адпушчэнне грахоў, вызваленне ад даўгоў і г. д. Гэты заклік лёг на благодатную глебу, бо ідэі крыжовага паходу ўжо былі папулярныя сярод народа заходнееўрапейскіх дзяржаў, і паход мог арганізавацца ў любы момант. Прамовы Папы толькі пазначыла памкненні вялікай групы каталікоў у заходнееўрапейскіх дзяржавах.
Слоўнікі і энцыклапедыі |
|---|
