Лазні Лагорыа

Дадаць спасылкі
З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

Лазні Лагорыа — грамадская лазня ў Гомелі канца ХІХ — пачатку ХХ ст.

Знаходзілася на вуліцы Мільённай (гістарычны раён Свісток) каля Баярскага спуску. Забор вады здзяйсняўся з ракі Сож, дзякуючы гарадской вадаправоднай станцыі, што знаходзілася на ніжняй набярэжнай каля параходных прыстаней[1][2]. Дакладны год пабудовы невядомы. Станам на 1894 г. ужо існавала, будучы ў арэндзе прадпрымальніка Шнеерава[3].

Назва паходзіць, відаць, ад прозвішча ўладальніка. У дарэформеннай рускай арфаграфіі яно перадавалася як «Лагоріо»[1][2]. Даведнікі пачатку ХХ ст. фіксуюць наяўнасць на вуліцы Мільённая дома Лагорыа, дзе здавалася жыллё некаторым чыноўнікам[4]. Магчыма, што гаспадаром дома і лазні быў інжынер А. К. Лагорыа, гласны гомельскай гарадской думы (з 1889 г.)[5].

Была адной з дзвюх грамадскіх лазняў Гомеля «даваеннага часу», г. зн. перад Першай сусветнай вайной[6]. Уладкаванне лазні было падпарадкавана саслоўнаму грамадскаму падзелу. Але па панядзелках і серадах дваранскае аддзяленне працавала як жаночае. Мыццё ў «сярэднім» мужчынскім аддзяленні каштавала 12 капеек. У верасні 1911 г. адзін з наведнікаў «сярэдняга» аддзялення скарадзіўся на ўмовы ў ім: «Маленькае бруднае памяшканне, замест падлогі насланыя нейкія дошкі, і сцены ўкрытыя суцэльным слоем сырасці. Акрамя ўсяго гэтага, наведнікі рызыкуюць захварэць, бо тут жа ўваходныя дзверы, і міжволі ўсіх працінаюць дрыжыкі, нават адзетых»[7]. Таксама ён скардзіўся на цеснасту «пакоя для адзявання» і адсутнасць пары ў маленькай парыльні. У кастрычніку таго ж года ў лазні здарыўся пажар: «ад няспраўнага стану печкі» загарэлася столь. Пашырэнне агню было спынена «дзякуючы дружнай рабоце пажарных каманд»[8]. Праз некалькі тыдняў паведамлялася аб заканчэнні рамонту лазні, абяцалася «маса зручнасцей» і выкарыстанне артэзінскай вады[9].

У 1920-я гг. лазня ўжо не працавала[6]. На яе месцы сёння знаходзіцца будынак Гомельскага абласнога ўпраўлення капітальнага будаўніцтва.

Розныя факты[правіць | правіць зыходнік]

  • У пачатку 1911 г. паведамлялася аб раптоўнай смерці 80-гадовага Г. Л. Урына ва ўмывальным пакоі лазні Лагорыа[10].

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. ↑ а б Гомель. План города на 1910 г.
  2. ↑ а б Схематический план гор. Гомеля с пригородом за линией железн. дороги и предм. Белицей [на 1913 г.] / Состав. Г. Ханин и А. Месин-Поляков.
  3. ↑ Справочная и коммерческая книга г. Гомеля и окрестных городов Минской, Могилевской и Черниговской губерний [текст]. — Вильна : тип. И. Я. Яловцера, 1894. — С. 5.
  4. ↑ Памятная книжка Могилевской губернии на 1910 год. — Могилев губ. : Губернская типография, 1910. — С. 150.
  5. ↑ Памятная книжка Могилевской губернии на 1905 год. — Могилев губ. : Типо-Литография Я. Н. Подземского, 1905. — С. 183.
  6. ↑ а б Гомель и городские поселения Гомельщины: Предварит. итоги переписи 1926 г. и некоторые данные текущ. отчетов и обследований. — Речица, 1927. — С. VIII.
  7. ↑ Н. Бани Лагорио // Полесская жизнь. — 1910. — 17 сентября. — С. 3.
  8. ↑ Гомельская копейка. — 1911. — 6 октября. — С. 2.
  9. ↑ Гомельская копейка. — 1911. — 29 октября. — С. 4.
  10. ↑ Несчастный случай // Полесская жизнь. — 1911. — 3 января. — С. 3.
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Лазні_Лагорыа&oldid=4270735"