Леннік
Леннік (ад ням.: Lehn, ням.: leihen "займаць") — асоба, якая знаходзіцца ў леннай залежнасці ад сюзерэна, спадчынны трымальнік лена у ВКЛ і Рэчы Паспалітай; ўладальнік феода ў Заходняй Еўропе[1]. Васал, які залежыць ад сеньёра[2].
Зноскі
- ↑ "Словник іншомовних слів", за ред. академіка АН УРСР О. С. Мельничука, м. Київ, 1985 р., с. 487 (укр.)
- ↑ «Современный толковый словарь русского языка», Ридерз Дайджест, Москва, 2004 г. ISBN 5-89355-108-7, c. 316 (руск.)
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Ушаков Д. Н., «Толковый словарь», 1935—1940 г.; (руск.)
- Тришин В. Н., «Словарь синонимов», «ASIS», 2010 г.; (руск.)
- Ефремова Т. Ф., «Современный толковый словарь русского», 2000 г.; (руск.)
- «Акты издаваемые Виленскою Археографическою Комиссиею для разбора Древних Актов», г. Вильна, 1865—1915, том I—XXXIX; (руск.)
- "Словник іншомовних слів", за ред. академіка АН УРСР О. С. Мельничука, м. Київ, 1985 р., с. 487;
- «Современный толковый словарь русского языка», Ридерз Дайджест, Москва, 2004 г. ISBN 5-89355-108-7, c. 316. (руск.)