Лідзія Сенічар
| Лідзія Сенічар | |
|---|---|
| Лидија Сеничар | |
| Дата нараджэння | 19 кастрычніка 1973 (50 гадоў) |
| Месца нараджэння | |
| Род дзейнасці | журналістка |
| Навуковая сфера | мастацтва |
| Месца працы | Дзіцячы культурны цэнтр Бялград |
| Альма-матар |
|
Лідзія Сенічар (сербск.: Лидија (Лазовић) Сеничар; нар. 19 кастрычніка 1973, Бялград) — сербская мастацтвазнаўца, куратар, селектар і культурны дзеяч[1].
Рэдактарка мастацкіх праграм Дзіцячага культурнага цэнтра Бялград, дзе таксама арганізуе Міжнародны мастацкі конкурс «Радасць Еўропы»[2][3]. Аўтарка праектаў «Даследчы архіў дзіцячай творчасці», «Сталенне» і іншых.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Адукацыя[правіць | правіць зыходнік]
У Бялградзе Лідзія Сенічар скончыла пачатковую школу і Дванаццатую бялградскую гімназію, культурна-лінгвістычную, у кірунку інакарэспандэнт-супрацоўнік. Скончыла ў 1999 годзе гісторыю мастацтва на факультэце філасофіі, Бялградскага ўніверсітэта, на Кафедры для нацыянальную гісторыю мастацтва новага стагоддзя, з тэмай «Каранацыя Багародзіцы як іканаграфічных тэма ў мастацтве сербскага барока», за які атрымала высокую ацэнку.
У арганізацыі Міністэрства культуры і інфармацыі Рэспублікі Сербія, удзельнічала ў семінарах музеялогіі. Атрымала званне куратара ў 2006 годзе.
Кар’ера[правіць | правіць зыходнік]
Сенічар пісала пра сцэну сучаснага мастацтва ў Бялградзе ў рэдакцыі газеты «Экспрэс палітыка» (серб. Експрес политика, 2001—2002). У 2004 годзе працавала ў мастацкай групе ФІА каардынатарам наведвання музеяў і суарганізатарам праекта «Публикум календар 2005 Феномeн: karlssonwilker».
У 2005 годзе працавала куратарам-стажорам у Музеі прыкладнога мастацтва ў Белградзе, у Аддзеле па сувязях з грамадскасцю і супрацоўнікам Аддзела адукацыі.
Сумесна з куратарамі з бялградскім музеяў — Народны музей, Этнаграфічны музей, Музей прыродазнаўства ў Белградзе, Музей гісторыі Югаславіі… — заснаваны 2006 годзе, «Цэнтр — ЦЭНТР», некамерцыйная грамадская арганізацыя, якая займаецца распаўсюджваннем культурнага кантэнту для людзей з абмежаванымі магчымасцямі і прадстаўленнем іх творчасці з мэтай зрабіць культуру даступнай для ўсіх. Многія вядомыя майстэрні і выставы былі рэалізаваныя.
Працуе ў Дзіцячым культурным цэнтры Бялград з 2010 года ў якасці галоўнага рэдактара Галерэі, дзе распрацоўвае і рэалізуе выставачную і адукацыйную праграму Галерэі (каля 25 выстаў у год), прасоўваючы мастацкую творчасць дзяцей і прыўносячы мастацтва дзецям і моладзі. З 2012 года яна рэдактарка мастацкіх праграм Дзіцячага культурнага цэнтра Бялград.
У яе рэдактарскую дзейнасць уваходзяць такія праекты, як Міжнародны мастацкі конкурс «Радасць Еўропы»; «Міры і героі» — прысвечаны сербскаму лялечнаму тэатру і дзіцячаму тэатру; «Твой чароўны свет» з Інстытутам Гётэ; Конкурс імя Багаміла Карлаурыса за выдатныя вынікі і асаблівы ўклад у галіне мастацкай адукацыі і выхавання дзяцей і моладзі; «Мудрасць пачуццяў — дзіцячае мастацтва», выстаўка студэнтаў Факультэта прыгожых мастацтваў, Бялградскага ўніверсітэта і Факультэта прыкладнога мастацтва і дызайну ў рамках прадмета «Методыка выяўленчага выхавання і адукацыі» (Метадычная практыка ў дашкольных, пачатковых і сярэдніх школах), школы — прафесійна-тэхнічныя вучылішчы, гімназіі і мастацкія вучылішчы, школы для дзяцей з абмежаванымі магчымасцямі, дамы для дзяцей без апекі бацькоў; Традыцыйны пано «Педагогіка выяўленчага мастацтва — актуальныя праблемы, дылемы і перспектывы»; праект «Легa — сучасная цацка» і інш.
Сенiчар -- рэцэнзент падручнікаў выяўленчага мастацтва для пятага і шостага класаў пачатковай школы ў выдавецтве «Клет». Супрацоўніца Музея прыкладнога мастацтва ў Бялградзе ў межах Дзіцячага кастрычніцкага салона.
Аўтарскія праекты (выбар)[правіць | правіць зыходнік]
- «Сталенне», праект па маніторынгу мастацкіх адчуванняў дарослых і людзей з мастацкай адукацыяй з ранняга ўзросту, зыходзячы з прынцыпу, што візуальная культура на ранняй стадыі неабходная для фарміравання асобы (з 2011 года; адна выстаўка і сустрэча штогод)[4][5];
- Міжнародны конкурс коміксаў (з 2011 года; штогод);
- Архіў даследаванняў дзіцячай творчасці (2015);
- «Ад старажытнага храма да чалавека новай індывідуальнасці — гісторыя цывілізацыі праз візуальны слоўнік сучаснай эпохі» (2016).
Зноскі
- ↑ Лідзія Сенічар, біяграфія, «Прaект Растка»
- ↑ Радасць Еўропы, афіцыйная старонка на сайце Дзіцячага культурнага цэнтра
- ↑ «Сіла дзіцячага мастацкага выказаў», Палітыка, Бялград, 4. 10. 2017.
- ↑ Чырыч, Соня. Кожнае дзіця — мастак(недаступная спасылка), "Час, Бялград, но. 1317, 31-aе сакавіка 2016 г.
- ↑ Міркавіч, М. «Першыя малюнкі на сценах», Вечерње новости, 1-aе сакавіка 2016 г.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
- Дзіцячы культурны цэнтр Бялград, афіцыйны сайт