Мальтыйская капэла
| Славутасць | |
| Мальтыйская капэла | |
|---|---|
 | |
| 59°55′52″ пн. ш. 30°19′56″ у. д.HGЯO | |
| Краіна | |
| Месцазнаходжанне | |
| Канфесія | каталіцтва |
| Епархія | Архідыяцэзія Маці Божай з цэнтрам у Маскве |
| Заснавальнік | Павел I |
| Першае згадванне | 1798 |
| Статус |
 Аб’ект культурнай спадчыны РФ № 7810648002 |
| Сайт | maltacapella.ru |
 |
|
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Мальтыйская капэла — каталіцкая царква ордэна мальтыйскіх рыцараў, пабудаваная Джакама Кварэнгі ў канцы XVIII стагоддзя. Капэла ўваходзіць у архітэктурны комплекс Варанцоўскага палаца ў Санкт-Пецярбургу (прыбудавана да галоўнага корпуса палаца з боку саду).
Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]
Варанцоўскі палац быў узведзены архітэктарам Б. Ф. Растрэлі ў 1749—1757 гадах для канцлера графа М. І. Варанцова. На будаўніцтва і аздабленне палаца спатрэбіліся вялікія капіталаўкладанні, у 1763 годзе граф Варанцоў за даўгі быў вымушаны саступіць яго расійскай казне. Да 1770 года будынак пуставаў, а пазней пачаў выкарыстоўвацца як гасцявы дом. У розны час палац займалі прынц Генрых Прускі, прынц Насау-Зіген і граф І. А. Астэрман. Пасля ўсшэсця на трон Паўла I і прыняцця ім тытула пратэктара, а затым і Вялікага Магістра Мальтыйскага ордэна Варанцоўскі палац быў прадастаўлены мальтыйскім рыцарам, якія былі вымушаныя шукаць прытулку пасля захопу Напалеонам Банапартам вострава Мальта ў 1798 годзе.
У 1798—1800 гадах прыдворны архітэктар Джакама Кварэнгі прыбудаваў да галоўнага корпуса Варанцоўскага палаца Мальтыйскую капэлу (капліцу). 17 чэрвеня 1800 года арцыбіскуп Магілёўскі Станіслаў Іванавіч Богуш-Сестранцэвіч асвяціў царкву.
Пасля смерці Паўла I яго пераемнік Аляксандр I адмовіўся ад звання Вялікага Магістра ордэна, захаваўшы тытул яго пратэктара. У 1803 годзе Аляксандр I склаў з сябе званне пратэктара, а ў 1817 годзе было абвешчана, што «ордэн у Расійскай імперыі больш не існуе».
З 1810 па 1918 год у Варанцоўскім палацы размяшчаўся Пажаскі корпус. Мальтыйская капэла была захавана як каталіцкі храм і адкрыта для наведванняў супрацоўнікамі пасольстваў і місій, а таксама членамі імператарскай сям’і.
У 1853 годзе тут быў пахаваны папячыцель царквы герцаг Лейхтэнбергскі, зяць імператара Мікалая I і самы высокапастаўлены каталік Расіі. У заалтарнай часткі капэлы была прыбудаваны прыбудоўка, пад якой быў уладкаваны склеп. Па волі жонкі герцага, вялікай княгіні Марыі Мікалаеўны, у прыдзеле быў адноўлены інтэр’ер дамавой малельні герцага, якая знаходзілася ў Марыінскім палацы.
У мальтыйскай капэле неаднаразова праводзіліся рамонтныя і рэстаўрацыйныя працы. Апошняя рэстаўрацыя царквы праведзена пад кіраўніцтвам архітэктара С. В. Самусенкі ў 1986—1998 гадах. У канцы 2002 года ў капэле, адрэстаўраванай па ініцыятыве начальніка Сувораўскага вучылішча генерала В. М. Скоблава, адкрыўся Музей гісторыі кадэцкіх карпусоў Расіі.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Санкт-Петербург. Петроград. Ленинград: Энциклопедический справочник / Ред. коллегия: Белова Л. Н., Булдаков Г. Н., Дегтярев А. Я. и др. — М.: научное издательство «Большая Российская Энциклопедия». 1992. — 687 с.; ил. ISBN 5-85270-037-1