Матрыца Мюлера

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

Матрыца Мюлера (матрыца рассейвання, палярызацыйная матрыца або фазавая матрыца) — матэматычны аператар у тэорыі рассейвання святла, распрацаваны амерыканскім фізікам Хансам Мюлерам. Уведзены для апісання ўзаемадзеяння адвольна палярызаванага электрамагнітнага выпраменьвання, зададзенага вектарам Стокса з рассейваючым аб'ектам, паверхняй або элементам асяроддзя. Уяўляе сабой матрыцу з памерам 4×4, якая пераўтварае вектар Стокса падальнага святла ў вектар-параметр Стокса рассеянага выпраменьвання.

Матрыца Мюлера знайшла шырокае прымяненне ў розных прыкладных галінах оптыкі і класічнай электрадынамікі, напрыклад — у задачах рашэння хвалевага ўраўнення пераносу выпраменьвання.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Michael I. Mishchenko, Joachim W. Hovenier, Larry D. Travis. Light Scattering by Nonspherical Particles: Theory, Measurements, and Applications. — Academic Press, 1999. — 690 с. — ISBN 1493301624.
  • Michael I. Mishchenko, Larry D. Travis, Andrew A. Lacis. Scattering, Absorption, and Emission of Light by Small Particles. — Revised electronic edition. — Cambridge University Press, 2002. — 445 с. — ISBN 0-521-78252-X.Scattering, Absorption, and Emission of Light by Small Particles. — Revised electronic edition. — Cambridge University Press, 2002. — 445 с. — ISBN 0-521-78252-X.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]