Парушэнне слыху

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Парушэнне слыху
Міжнародны знак глухаты
Міжнародны знак глухаты
МКХ-10 H90.90.-H91.91.
МКБ-10-КМ H90
МКХ-9 389389
МКБ-9-КМ 389.8[1], 389.9[1] і 389[1]
DiseasesDB 19942
MedlinePlus 003044
MeSH D034381
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Глухата, парушэнне слыху — поўнае (глухата) або частковае (глухаватасць) зніжэнне здольнасці выяўляць і разумець гукі. На парушэнне слыху можа пакутаваць любы арганізм, здольны ўспрымаць гукі. Гукавыя хвалі адрозніваюцца па частаце і амплітудзе. Страта здольнасці выяўляць некаторыя (ці ўсе) частоты або няздольнасць адрозніваць гукі з нізкай амплітудай, называецца парушэннем слыху.

Выклікаецца шырокім спектрам біялагічных і экалагічных фактараў. Прычынамі могуць быць захворванні ўнутранага вуха і слыхавых нерваў, запаленне сярэдняга вуха ці некаторыя інфекцыйныя хваробы — менінгіт, грып і інш; часам — траўма або працяглае ўздзеянне моцнага шуму і вібрацыі.

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

  1. а б в Monarch Disease Ontology release 2018-06-29 — 2018-06-29 — 2018. Праверана 28 ліпеня 2018.