Сагайдак

Сагайдак

Сагайда́к, сайдак — набор ручной кідальнай зброі коннага воіна.

Сагайдак выкарыстоўваўся з 5—6 стагоддзя. Быў пашыраны ў манголаў і цюркскіх народаў у 10—19 ст., у Расіі і некаторых іншых народаў у 13—17 ст.

Сагайдак складаўся з лука з налуччам, калчана са стрэламі і тахтуя. Лук устаўляўся ў налучча, стрэлы — ў калчан. Налучча мацавалася разам з шабляй на левым баку, а калчан на правым. Тахтуй, які ўяўляў сабой чахол, нацягваўся на калчан са стрэламі з мэтай засцярогі іх ад вільгаці.

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 14. — С. 74. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0238-5 (Т. 14).

Спасылкі

• Сайдак(недаступная спасылка) // Вялікая савецкая энцыклапедыя (руск.)