Спартыўнае скалалажанне на летніх Алімпійскіх гульнях 2020

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

Спартыўнае скалалажанне на летніх Алімпійскіх гульнях дэбютавала ў Токіа.[1][2] Розыгрыш медалёў адбыўся ў дзвюх дысцыплінах — мужчынскім і жаночым мнагаборстве. Спартсмены прайшлі тры дысцыпліны скалалажання: лажанне на складанасць, лажанне на хуткасць і боўлдэрынг. Пераможца вызначаўся па формуле множання занятых месцаў у кожным відзе: вышэй станавіўся той, у каго выніковы здабытак месцаў быў найменшым. Гэты фармат раней быў апрабаваны на Летніх юнацкіх Алімпійскіх гульнях 2018 года  (руск.) (бел..

Фармат[правіць | правіць зыходнік]

3 жніўня 2016 года Міжнародны алімпійскі камітэт (МАК) афіцыйна аб’явіў, што спартыўнае скалалажанне стане відам спорту на летніх Алімпійскіх гульнях 2020 года.[1] Гэтаму пасадзейнічала Міжнародная федэрацыя спартыўнага скалалажання (IFSC), якая прапанавала ўключэнне віду спорту ў алімпійскую праграму ў 2015 годзе.[3].

Рашэнне аб’яднаць у адно мнагаборства тры дысцыпліны — лажанне на складанасць, боўлдэрынг і лажанне на хуткасць — выклікала крытыку ў свеце скалалажання.[4]

Скалалазка Лін Хіл  (руск.) (бел. сказала, што рашэнне ўключыць у праграму лажанне на хуткасць падобна на «неабходнасць бегуна на сярэднія дыстанцыі ўдзельнічаць у спрынце». Аналагічныя настроі выказаў Адам Ондра, заявіўшы ў інтэрв’ю, што любы іншы варыянт быў бы лепш за мнагаборства. Як правіла, спартсмены, якія спецыялізуюцца на боўлдэрынгу таксама могуць быць моцныя і ў лажанні на складанасць, але ў лажанні на хуткасць усё ж выступаюць і выйграваюць іншыя спартсмены з вузкай спецыялізацыяй.

Члены Міжнароднай федэрацыі спартыўнага скалалажання патлумачылі, што Алімпійскі камітэт даў магчымасць розыгрышу толькі аднаго камплекта медалёў для кожнага полу, і яны не жадаюць выключаць лажанне на хуткасць. Мэтай IFSC на Алімпійскіх гульнях 2020 года было перш за ўсё зрабіць скалалажанне і тры яго дысцыпліны алімпійскімі відамі спорту; змены ў фармаце могуць рушыць услед пазней. Гэтая тактыка аказалася паспяховай: яны атрымалі другі камплект медалёў на летніх Алімпійскіх гульнях 2024 года, і ў Парыжы лажанне на хуткасць стане асобным спаборніцтвам, адрозным ад камбінаванага спаборніцтва па скалалажанні на складанасць і боўлдэрынгу.[4][5][6]

Канчатковыя вынікі разлічваюцца шляхам множання месцаў скалалазаў у кожнай дысцыпліне скалалажання. Пераможцам становіцца той, у каго мінімальны здабытак месцаў.[7]

Кваліфікацыя[правіць | правіць зыходнік]

У спартыўным скалалажанні было выдзелена 40 квот. Кожны нацыянальны алімпійскі камітэт мог атрымаць максімум 2 месцы ў кожнай дысцыпліне (мужчынскай і жаночай). Па выніках кваліфікацыі ў Токіа ўдзельнічалі 20 спартсменаў: 18 з кваліфікацыі, 1 з прымаючай краіны (Японія) і 1 запрошаны спецыяльнай камісіяй.[8]

Чэмпіянат свету па скалалажанні 2019 года  (англ.) (бел. стаў першым кваліфікацыйным мерапрыемствам, у якім было разыграна 7 месцаў для мужчын і жанчын па выніках спаборніцтваў у мнагаборстве.[9][10]

Расклад[правіць | правіць зыходнік]

Q Кваліфікацыя F Фінал
Дата 2 жніўня 3 жніўня 4 жніўня 5 жніўня
Мужчыны S B L S B L
Жанчыны S B L S B L
  • S = лажанне на хуткасць, B = боўлдэрынг, L = лажанне на складанасць

Медалі[правіць | правіць зыходнік]

Першым алімпійскім чэмпіёнам у гісторыі скалалажання 5 жніўня 2021 года стаў іспанец Альберта Хінес Лопес, які перамог у лажанні на хуткасць, стаў сёмым у боўлдэрынгу і чацвёртым у лажанні на складанасць.[11] На наступны дзень, 6 жніўня, славенка Янья Гарнбрэт заваявала першае ў гісторыі золата ў жаночым скалалажанні, выйграўшы спаборніцтвы ў боўлдэрынгу і лажанні на складанасць.[12]

Дысцыпліна Золата Срэбра Бронза
Мужчыны. Асабістае мнагаборства  Іспанія Альберта Хінес Лопес  ЗША Натаніэль Коўлман  (руск.) (бел.  Аўстрыя Якаб Шуберт  (руск.) (бел.
Жанчыны. Асабістае мнагаборства  Славенія Янья Гарнбрэт  (руск.) (бел.  Японія Міха Нанака  (руск.) (бел.  Японія Акіё Нагуці  (руск.) (бел.

Зноскі

  1. ↑ а б IOC approves five new sports for Olympic Games Tokyo 2020 - Olympic News. Olympic.org. Архівавана з першакрыніцы 7 кастрычніка 2016. Праверана 8 жніўня 2016.
  2. ↑ Olympic Sports : Sport Climbing｜The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games (англ.). The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. Архівавана з першакрыніцы 27 чэрвеня 2018. Праверана 21 лютага 2019.
  3. ↑ IFSC Proposes Sport Climbing For Toyko 2020 Olympic Games. The British Mountaineering Council. Архівавана з першакрыніцы Aug 10, 2019.
  4. ↑ а б Rock climbing will be a 2020 Olympic sport. Here's what to expect.. National Geographic. Архівавана з першакрыніцы Aug 10, 2019.
  5. ↑ Vertical Triathlon: The Future of Climbing in the Olympics. climbing.com. Архівавана з першакрыніцы Aug 10, 2019.
  6. ↑ Olympic Committee Unanimously Votes to Include Sport Climbing in Paris 2024 Games. climbing.com. Архівавана з першакрыніцы Jul 4, 2019.
  7. ↑ Burgman, John. A Guide to the Tokyo 2020 Olympic Climbing Format (англ.). Climbing Magazine. Архівавана з першакрыніцы 4 ліпеня 2019. Праверана 14 снежня 2019.
  8. ↑ Qualification System – Games of the XXXII Olympiad (англ.) (PDF). IFSC (6 кастрычніка 2020). Архівавана з першакрыніцы 4 студзеня 2021. Праверана 4 студзеня 2021.
  9. ↑ GB Climbing in Hachioji: first step to Tokyo 2020. British Mountaineering Council. Архівавана з першакрыніцы Aug 11, 2019.
  10. ↑ IFSC Climbing World Championships - Hachioji (JPN) 2019. International Federation of Sport Climbing. Архівавана з першакрыніцы Aug 11, 2019.
  11. ↑ Sport Climbing - Men's Combined - Final (англ.) (PDF). Tokyo 2020 (5 жніўня 2021). Архівавана з першакрыніцы 5 жніўня 2021. Праверана 5 жніўня 2021.
  12. ↑ Sport Climbing - Women's Combined - Final - Results Summary (англ.) (PDF). Tokyo 2020 (6 жніўня 2021). Архівавана з першакрыніцы 6 жніўня 2021. Праверана 6 жніўня 2021.
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Спартыўнае_скалалажанне_на_летніх_Алімпійскіх_гульнях_2020&oldid=4560017"