Сямібанкіршчына
Сямібанкіршчына (сем банкіраў; слова ўтворана па аналогіі з рускім гістарычным тэрмінам сямібаяршчына) — папулярнае ў сродках масавай інфармацыі 1996 і шэрагу наступных гадоў назва групы з сямі (розныя крыніцы звалі розныя прозвішчы, таму фактычна — дзевяці) буйных прадстаўнікоў расійскага фінансавага бізнесу, якія адыгрывалі значную палітычную і эканамічную ролю, што валодалі СМІ і нефармальна аб'яднаўшыхся, нягледзячы на ўнутраныя рознагалоссі, з мэтай забяспечыць перавыбранне Б. М. Ельцына на наступны тэрмін на прэзідэнцкіх выбарах 1996 года:
- Барыс Беразоўскі — «Логоваз»
- Міхаіл Хадаркоўскі — «Роспром Груп» («Менатеп»)
- Міхаіл Фрыдман — «Альфа Груп»
- Пётр Авен — «Альфа Груп»
- Уладзімір Гусінскі — «Мост Груп»
- Уладзімір Патанін — «Онэксимбанк»
- Аляксандр Смаленскі — «СБС-Агро» («Банк Столичный»)
- Уладзімір Вінаградаў — «Инкомбанк»
- Віталь Малкін — «Российский кредит»
Тэрмін уведзены 14 лістапада 1996 года журналістам Андрэем Фадзіным, які апублікаваў у «Общей газете» артыкул «Семибанкирщина как новорусский вариант семибоярщины». Спіс банкіраў у артыкуле абапіраўся на дадзеныя 1 лістапада 1996 года Барысам Беразоўскім інтэрв'ю Financial Times, дзе ён назваў імёны сямі чалавек, якія кантралююць больш 50% расійскай эканомікі і якія сумесна ўплываюць на прыняцце найважных унутрыпалітычных рашэнняў у Расіі.
Падчас другога тэрміна Ельцына і распачатага ў 2000 кіравання У. У. Пуціна лёс членаў аб'яднання быў розны. Да цяперашняга часу захавалі сваё становішча толькі Фрыдман і Патанін; палітычная значнасць Смаленскага рэзка зменшылася яшчэ пры Ельцыне, хоць ён па-ранейшаму валодае буйнымі капіталамі. Вінаградаў таксама пачаў губляць уплыў яшчэ ў канцы 1990-х, а ў 2008 годзе ён памёр ад інсульту (і быў на той час у цяжкіх матэрыяльных умовах). Віталь Малкін пасля краху банка пачаў палітычную кар'еру і цяпер прадстаўляе Бурацію ў Савеце Федэрацыі. Нарэшце, Беразоўскі (хоць ён і спрыяў узвышэнню Пуціна і яго партыі «Единство» ў 1999 годзе), Гусінскі і Хадаркоўскі пры Пуціне па палітычных прычынах апынуліся personae non gratae: першыя двое пакінулі Расію ўжо ў 2000, М. Хадаркоўскі ў 2003 быў арыштаваны, а затым асуджаны на 8 гадоў турмы, па афіцыйнай версіі — за ўхіленне ад падаткаў.
У дачыненні да фінансавай эліты, якая мае палітычны ўплыў, з 1998 года з лёгкай рукі палітыка Б. Я. Нямцова ўжываецца слова «алігарх».