Таледскія горы
| Таледскія горы | |
|---|---|
| ісп. Montes de Toledo | |
 | |
| Краіна | |
| Рэгіён | Кастылія — Ла-Манча |
| Перыяд утварэння | трацічны |
| Плошча | 11 114 км² |
| Даўжыня | 121 км |
| Шырыня | 151 км |
| Найвышэйшая вяршыня | Піка-Вільюэркас |
| Найвышэйшы пункт | 1603 м [1] |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Таледскія горы (ісп.: Montes de Toledo) — горная сістэма ў Цэнтральнай Іспаніі.
Таледскія горы ўзвышаюцца над Новакастыльскім пласкагор’ем, Паўднёвай Месетай. Вышыня над узроўнем мора перавышае 1000 м, вышэйшы пункт — Піка-Вільюэркас (1603 м). Асноўныя хрыбты — Сьера-дэ-ла-Кальдэрына паміж горадам Малагон і Пуэрта-Лапісэ, Сьера-дэ-Гвадалупэ каля Гвадалупэ і Сьера-дэ-Альтаміра на мяжы Эстрэмадуры і Кастыліі-Ла-Манчы.
Памеры сістэмы: каля 350 км у даўжыню і 50-100 км у шырыню, працягласць — з захаду на ўсход. Таледскія горы з’яўляюцца водападзелам рэк Таха і Гвадыяны.
Горы Таледа размешчанына поўдзень ад Цэнтральнай Кардыльеры на тэрыторыі правінцый Касерэс, Таледа і Сьюдад-Рэаль.
Зноскі
- ↑ Julio Muñoz Jiménez, Los Montes de Toledo. Estudios de Geografía Física. Departamento de Geografía de la Universidad de Oviedo. Instituto J. S. Elcano (CSIC), Oviedo 1976