Трамбалітычная тэрапія
 |
Гэта пачатак артыкула. Вы можаце дапамагчы праекту, выправіўшы і дапоўніўшы яго. Гэтую зацемку па магчымасці варта замяніць больш дакладнай. |
 |
Трэба выправіць арфаграфію ў артыкуле!
Магчыма гэты машынны пераклад або выкарыстанне ненарматыўнага правапісу ды лексікону. Для спраўджэння існуюць адмысловыя праграмы.
|
Трамбаліты́чная тэрапі́я (тромбалі́зіс) - від фармакалагічнай тэрапіі, накіраваны на аднаўленне крыватоку ў сасудзе за кошт лізісa тромба.
Прынцып дзеяння[правіць | правіць зыходнік]
Актывацыя фібрыналітынчнай актыўнасці крыві за кошт трансфармацыі плазмінагена ў яго актыўную форму - плазмін. У адрозненні ад гепарыну, якія толькі запавольвае фарміраванне трамбалітычных мас, дадзеная тэрапія спрыяе іх (тромбаў) разбурэнню і аднаўленню крыватоку па закаркаваным сасудзе. Трамбалітычная тэрапія найбольш эфектыўна ў першыя 72 гадзіны ад утварэння тромба.
Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]
1976 лічыцца годам нараджэння трамбалітычнай тэрапіі, калі ўпершыню быў апублікаваны артыкул Чазава Е. І. аб унутрыкаранарным лізісе тромба пры дапамозе Стрэптазы. Пазней, у 1979 годзе, гэтыя звесткі былі пацверджаны Rentrop K.T.
Трамбалітычныя агенты (рэчывы)[правіць | правіць зыходнік]
Да цяперашняга часу вядомыя наступныя агенты:
Вобласці ўжывання[правіць | правіць зыходнік]
- Востры каранарны сіндром (Інфаркт міякарду) з пад'ёмам сегменту ST на ЭКГ
- Ішэмічны інсульт
- Тромбаэмбалія лёгачнай артэрыі
- Трамбоз глыбокіх вен ніжніх канечнасцей
