Узаемаіндукцыя
Выгляд
Узаемаіндукцыя (узаемная індукцыя) — з’ява ўзнікнення ЭРС індукцыі ў адным контуры пры змяненні сілы току ў другім контуры і наадварот. Узаемаіндукцыя — прыватны выпадак электрамагнітнай індукцыі[1].
Пры змяненні сілы тока ў першым контуры, у другім узнікае ЭРС:
дзе
- — электрарухальная сіла ў другім контуры,
- — поўны магнітны паток першага контуру,
- — сіла тока ў першым контуры,
- — узаемная індукцыйнасць контураў.[1]
Пры змяненні сілы току ў другім контуры, у першым узнікае ЭРС:
дзе
- — электрарухальная сіла ў першым контуры,
- — поўны магнітны паток другога контуру,
- — сіла току ў другім контуры,
- — ўзаемная індуктыўнасць контураў.[1]
З’ява ўзаемаіндукцыі ўжываецца для павышэння і паніжэння напружання пераменнага току ў трансфарматарах[1].
Гл. таксама
[правіць | правіць зыходнік]Зноскі
- ↑ а б в г Никеров, В. А. Физика : учебник и практикум для академического бакалавриата (руск.). — Юрайт, 2015. — ISBN 978-5-9916-4820-2.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Никеров. В. А. Физика: учебник и практикум для академического бакалавриата. — Юрайт, 2015. — 415 с. — ISBN 978-5-9916-4820-2.
- Малая Советская Энциклопедия т.2, Государственное научное издательство «Большая советская энциклопедия», 1958 г.
- Хайкин С. Э. «Словарь радиолюбителя», Госэнергоиздат, Москва 1960 г.
- Евдокимов Ф. Е. «Теоретические основы электротехники», «Высшая школа» 1981 г.
- Калантаров П. Л., Цейтлин Л. А. «Расчет индуктивностей» (справочная книга), Ленинград, ЭНЕРГОАТОМИЗДАТ Ленинградское отделение 1986 г.
- Взаимная индукция // Большая советская энциклопедия : в 66 т. (65 т. и 1 доп.) / гл. ред. О. Ю. Шмидт. — М. : Советская энциклопедия, 1926—1947.