Ціхі белы Дунай

«Ціхі Белы Дунай» — папулярная балгарская маршавая песня ў гонар атрада Боцева і яго драматычнай пераправы праз Дунай з параходам «Радзецкі». Створаны на словы Івана Вазава і музыку Івана Караджава.

Аднайменная паэма была напісана Іванам Вазавым яшчэ ў 1876 годзе «…пры першай вестцы аб адыходзе Бацёва пад Казладуем…», як ён сам успамінае. Музыка напісана ў 1909 годзе . рэвалюцыянерам, грамадскім дзеячам і педагогам Іванам Караджавым, у той час як ён быў настаўнікам музыкі ў балгарскай сярэдняй школе для хлопчыкаў у Салоніках, за што падвяргаўся пераследам з боку турэцкіх уладаў.

Твор неўзабаве стаў адной з самых любімых балгарскіх патрыятычных песень, выкананых як ваенны марш.

Першапачаткова выконваецца ў 2-х мелодыях і са спевамі розных куплетаў. Арыгінальны тэкст — 22 вершы.

Тэкст

Тэкст на балгарскай мове

Тих бял Дунав се вълнува,

весело шуми

и «Радецки» гордо плува

по златни вълни.

Но кога се там съзирва

козлодуйски бряг,

в парахода рог изсвирва,

развя се байряк.

Млади български юнаци

явяват се там,

на чела им левски знаци,

в очите им плам.

Гордо Ботев там застана

младият им вожд -

па си дума капитану,

с гол в ръката нож:

Аз съм български войвода,

момци ми са тез;

ний летиме за свобода,

кръв да леем днес.

Ний летиме на България

помощ да дадем

и от тежка тирания

да я отървем.