Шаблон:Выбраны змест/Вірус імунадэфіцыту чалавека
![Т-лімфацыт, заражаны ВІЧ](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/63/HIV_released_from_lymphocyte.jpg/150px-HIV_released_from_lymphocyte.jpg)
Вірус імунадэфіцыту чалавека — рэтравірус з роду ленцівірусаў, які выклікае захворванне, якое павольна прагрэсіруе — ВІЧ-інфекцыю.
Вірус паражае клеткі імуннай сістэмы, якія маюць на сваёй паверхні рэцэптары CD4: Т-хелперы, манацыты, макрафагі, клеткі Лангерганса, дэндрытныя клеткі, клеткі мікрагліі. У выніку праца імуннай сістэмы прыгнятаецца і развіваецца сіндром набытага імуннага дэфіцыту (СНІД), арганізм хворага страчвае магчымасць абараняцца ад інфекцый і пухлін, узнікаюць другасныя апартуністычныя захворванні, якія не характэрныя для людзей са звычайным імунным статусам. Без доктарскага ўмяшання апартуністычныя захворванні выклікаюць смерць пацыента ў сярэднім праз 9—11 гадоў пасля заражэння (у залежнасці ад падтыпу віруса). Пры правядзенні антырэтравіруснай тэрапіі працягласць жыцця пацыента можа быць падоўжана да 70—80 гадоў (далей…).