Ях’я Мухамед Хамід-ад-дзін

Ях’я Мухамед Хамід-ад-дзін
араб. يحيى بن محمد حميد الدين‎‎
king of Mutawakkilite Kingdom of Yemen[d] 1918 — 17 лютага 1948
Пераемнік	Ahmad bin Yahya[d]
Imam of Yemen[d] 1904 — 1918
Папярэднік	Muhammad bin Yahya Hamid ad-Din[d]
Нараджэнне	18 чэрвеня 1869(1869-06-18) Сана, Емен
Смерць	17 лютага 1948(1948-02-17)[…] (78 гадоў) Сана, Емен
Месца пахавання	Q12209534?
Род	Rassids[d]
Бацька	Muhammad bin Yahya Hamid ad-Din[d]
Дзеці	Ahmad bin Yahya[d], Q16124624?, Saif al-Islam Abdallah[d] і Sayf al-Islam al-Hassan[d]
Веравызнанне	іслам
Дзейнасць	палітык
Бітвы	Alwaziri coup[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ях’я Мухамед Хамід-ад-дзін (1869 — 17 лютага 1948) — дзяржаўны дзеяч Емена.

Біяграфія

У 1904 г. быў абраны імамам секты зейдзітаў і ўзначаліў паўстанне еменскіх зейдзіцкіх плямён супраць панавання Асманскай імперыі. У 1911 г. заключыў з турэцкім султанам пагадненне, па якім раён зедзіцкіх плямен атрымаў унутраную аўтаномію. Пасля распаду Асманскай імперыі ў 1918 г., Ях’я прыняў тытул караля Емена. Аб’яднаў разрозненыя еменскія плямёны ў рамках адзінага Еменскага мутавакілійскага каралеўства. 1 лістапада 1928 г. заключыў з СССР дагавор аб сяброўстве і гандлі (т.зв. «Дагавор ў Сане»). Прытрымваючыся антызаходніх пазіцый у знешняй палітыцы, праводзіў у краіне курс на захаванне і ўмацаванне рэакцыйнага дыктатарскага рэжыму. З мэтай перашкодзіць заходняй экспансіі і закансерваваць існуючыя сацыяльна-эканамічныя адносіны праводзіў палітыку самаізаляцыі Емена. Забіты ў выніку змовы.