7,62×39 мм
| 7,62×39 мм | |
|---|---|
 Савецкія 7,62-мм патроны: вінтовачны, прамежкавы і пісталетны. |
|
| Тып патрона : | прамежкавы патрон |
| Краіна-вытворца: |  СССР |
| Патрон: | 7,62?39 мм |
| Тып зброі, які выкарыстоўвае патрон: | аўтаматы, ручныя кулямёты, карабіны |
| Характарыстыкі: | |
| Даўжыня патрона, мм: | 55,5 |
| Сапраўдны калібр кулі, мм: | 7,85 |
| Маса кулі, г: | 6,61-12,5 |
| Даўжыня гільзы, мм: | 38,5 |
| Дыяметр пляча гільзы, мм: | 9,96-8,5 |
| Дыяметр дульца гільзы, мм: | 8,46 |
| Дыяметр фланца гільзы, мм: | 11,3 |
| Маса парахавога зарада, г: | 1,6-1,8 |
| Пачатковая хуткасць кулі, м/с: | 710—735[1][2] |
| Энергія кулі, Дж: | 1991—2206[1][2] |
| Выявы на Вікісховішчы: | 7,62×39 mm |
7,62×39 мм — прамежкавы (аўтаматны) патрон, адзін з самых распаўсюджаных у свеце. Распрацоўка пачатая ў 1943 годзе, пасля шэрагу дапрацовак у 1949 годзе прыняты на ўзбраенне войскаў СССР як «прамежкавы патрон узору 1943 г.».
Акрамя баявой, шырока выкарыстоўваецца ў паляўнічай зброі.
| Маркіроўка | Маса кулі, г | Пачатковая хуткасць, м/с | Дульная энергія, Дж |
|---|---|---|---|
| 7,62×39 57Н231 | 8 | 710 | 2010 |
| 7,62×39 7Н23 | 8 | 730 | 2130 |
| 7,62×39 УС | 12,5 | 300 | 562 |
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Федосеев С.Л. Оружие современной пехоты: иллюстрированный справочник. Часть 1 / С.Л. Федосеев. — М.: ООО «Издательство Астрель»: ООО «Издательство АСТ», 2001.
Зноскі
У Сеціве[правіць | правіць зыходнік]
 |
7,62×39 мм на Вікісховішчы |
|---|
