Перайсці да зместу

Atelocynus microtis

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Atelocynus microtis
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Atelocynus microtis

Ахоўны статус

Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  552773
NCBI  68722
EOL  312857
FW  232941

Atelocynus microtis — драпежнае млекакормячае сямейства сабачых, адзіны прадстаўнік роду Atelocynus.

Знешні выгляд

[правіць | правіць зыходнік]

Драпежная жывёла сярэдніх памераў (97-130 см у даўжыню, 35 у вышыню), з кароткімі лапамі і шчыльна складзеным целам. Морда доўгая і тонкая, з невялікімі вушамі (34-52 мм), размешчанымі па баках галавы. Спіна лісіцы часта афарбаваная ў рудавата-шэры або чорны колер, у той час як ніз — светла-рыжы. Жывот — рудавата-карычневы. Хвост пухнаты, цёмны (часта чорны) да 35 см у даўжыню і дапамагае жывёле хутка мяняць кірунак бегу. Паміж пальцамі лап размешчаны часткова рэдукаваныя перапонкі, якія сведчаць аб паўводным спосабе жыцця гэтага драпежніка. У жывёлы 42 зуба, як і ва ўсіх драпежнікаў. Кончыкі зубоў, якія тырчаць з рота, відаць нават калі рот шчыльна зачынены.

Вядзе адзіночны спосаб жыцця, але ў шлюбны перыяд ўтвараюцца пары. Сам перыяд прыпадае на сезон засухі. Нашчадства невялікае, на свет з’яўляецца ўсяго каля 2-4 асобін, што кажа аб нізкай рэпрадуктыўнай здольнасці віду.

Распаўсюджанне, асяроддзе пражывання

[правіць | правіць зыходнік]

Жыве ў трапічных лясах у басейне Амазонкі на тэрыторыі Бразіліі, Перу, Эквадора і Калумбіі. Сустракалі яго таксама ў вярхоўях Арынока (Калумбія) і ў вярхоўях Параны (Бразілія). Звычайным дзікім асяроддзем пасялення для віду з’яўляецца вільготны трапічны лес. З усіх сабак толькі гэты від прыстасаваўся да пражывання ва ўмовах трапічнага лесу на вышыні ад 1 200 да 2 000 м над узроўнем мора. Селяцца па магчымасці далей ад чалавека і блізка да крыніцы вады і ежы. Прадстаўнікоў віду вельмі рэдка сустракалі непадалёк ад паселішчаў і гарадоў.

Паводзіны ў няволі і на волі

[правіць | правіць зыходнік]

Тыя абарыгены, якія бачылі жывёл, сцвярджалі, што яны не збіваюцца ў зграі і паводзяць сябе па адносінах да чалавеку не агрэсіўна. Злоўленыя прадстаўнікі віду паводзілі сябе ў нязвыклых умовах дакладна наадварот: агрэсіўна і палахліва, спрабавалі ўкусіць надыходзячага чалавека, рыкалі. Пазней паводзіны змянялася, рабіліся мяккімі, што сведчыць аб магчымасці прыручэння гэтых жывёл.

Папуляцыя, захаванне віду

[правіць | правіць зыходнік]

Аб папуляцыі вядома тое, што нягледзячы на шырокі арэал, прадстаўнікоў віду засталося вельмі мала. Гэты від занесены ў Чырвоныя кнігі Бразіліі і Калумбіі, але не ўваходзіць у Прыкладанні канвенцыі СІТЕС (CITES). Аднак, ён уключаны ў бразільскі спіс відаў, якія знаходзяцца пад пагрозай вымірання і таму юрыдычна абаронены ў Бразіліі, а таксама уключаны ў папярэдні спіс Калумбійскіх відаў, якія знаходзяцца пад пагрозай знішчэння.

Зноскі