Перайсці да зместу

Міцэна

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Mycena)
Міцэна

Міцэна званочкавая (Mycena galericulata) — тыпавы від роду
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Mycena (Pers.) Roussel, 1806

Сінонімы
  • Basidopus Earle, 1909
  • Collopus Earle, 1909
  • Corrugaria Métrod, 1949
  • Eomycenella G.F. Atk., 1902
  • Galactopus Earle, 1909
  • Agaricus subgen. Hiatula Fr., 1851
  • Hiatula (Fr.) Mont., 1854
  • Insiticia Earle 1909
  • Leiopoda Velen., 1947
  • Leptomyces Mont., 1856
  • Linopodium Earle, 1909
  • Mycenoporella Overeem, 1926
  • Mycenopsis Velen., 1947
  • Mycenula P. Karst., 1889
  • Phlebomycena R. Heim, 1966
  • Poromycena Overeem, 1926
  • Prunulus S.F.Gray, 1821
  • Pseudomycena Cejp, 1929
  • Stereopodium Earle, 1909
  • Zephirea Velen., 1947

Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
NCBI  41247
EOL  16714
MB  18084

Міцэна (Mycena) — род грыбоў сямейства міцэнавыя (Micenaceae).

Міцэны — дробныя грыбы-сапратрофы. Шапачка канічная або званочкавая, дыяметр рэдка перавышае некалькі сантыметраў. Ножка тонкая, ломкая. Большасць міцэн шэрага або карычневага колеру, але ёсць і ярка афарбаваныя віды. Пласцінкі прырослыя, споравы парашок ва ўсіх відаў белага колеру. Некаторыя віды адрозніваюцца адзін ад аднаго толькі па мікраскапічных прыкметах. Некаторыя віды ядавітыя (напрыклад, міцэна чыстая (Mycena pura), якая змяшчае мускарын і Mycena cyanorrhiza, якая змяшчае псілацібын), а некаторыя ядомыя, але занадта дробныя. Род аб’ядноўвае каля 200 відаў, з якіх прыкладна 60 расце на тэрыторыі Расіі і іншых дзяржаў былога СССР[1][2].

Паводле базы дадзеных Catalogue of Life[3] на лістапад 2023 года род уключае 1349 відаў, некаторыя з іх:

  1. Горленко 1980.
  2. Гарибова, Сидорова 1997.
  3. Catalogue of Life. Архівавана з першакрыніцы 19 кастрычніка 2018. Праверана 25 лістапада 2023.
  • Гарибова Л. В., Сидорова И. И. Грибы. Энциклопедия природы России. — М., 1997. — С. 200—201. — 352 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-87-484-046-X.
  • Горленко М. В. и др. Грибы СССР. — М.: Мысль, 1980. — С. 174. — 303 с. — 100 000 экз.
  • Лебедева Л. А. Определитель шляпочных грибов (Agaricales). — Москва; Ленинград: Гос. из-во с.-х. лит., 1949. — С. 142. — 563 с. — 5 000 экз.
  • Жизнь растений. В 6-ти т. / Гл. ред. чл.-кор. АН СССР, проф. Ал. А. Федоров. — Т. 2. Грибы. Под. ред. проф. М. В. Горленко. М.: «Просвещение», 1976. — С. 273—276. — 479 с. с ил.; 32 л. ил. — 300000 экз. (руск.)
  • Сержанина Г. И. Шляпочные грибы Белоруссии. Определитель и конспект флоры (руск.) / Г. И. Сержанина. — Мн.: Наука и техника, 1984. — С. 8, 10, 18, 84—94, 273—281. — 407 с. — 5 000 экз.