Іван Паўлавіч Мінаеў

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Іван Паўлавіч Мінаеў
Дата нараджэння 9 (21) кастрычніка 1840[1]
Месца нараджэння
Дата смерці 1 (13) чэрвеня 1890[1] (49 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Род дзейнасці індолаг
Навуковая сфера усходазнаўства
Месца працы
Навуковая ступень доктар навук
Навуковае званне
Альма-матар
Вядомыя вучні Сяргей Фёдаравіч Ольдэнбург, Fyodor Shcherbatskoy[d] і Dmitry Kudryavsky[d]
Узнагароды
ордэн Святога Уладзіміра 3 ступені ордэн Святога Станіслава 2 ступені

Іван Паўлавіч Мінаеў (9 (21) кастрычніка 1840, Тамбоў, Расійская імперыя — 1 (13) чэрвеня 1890, Санкт-Пецярбург) — рускі ўсходазнавец, заснавальнік рускай індалагічнай школы. Працы па будызме, філалогіі і лінгвістыцы, гістарычнай геаграфіі, фальклоры, сярэднявечнай і новай гісторыі Індыі.

З 1869 года дацэнт, з 1873 года прафесар Пецярбургскага ўніверсітэта, з 1871 года член Рускага геаграфічнага таварыства. Здзейсніў тры падарожжы (у 18741875, 1880, 18851886), падчас якіх наведаў Індыю, Цэйлон, Бірму і Непал. Навуковыя даследаванні Мінаева былі засяроджаныя на старажытнай, сярэднявечнай і новай гісторыі краін Паўднёвай Азіі (літаратура, філасофія, лінгвістыка, культура ў шырокім сэнсе, геаграфія, асабліва гістарычная, этнаграфія, фальклор).

Зноскі

  1. а б Большая российская энциклопедияМ.: Большая российская энциклопедия, 2004. Праверана 30 кастрычніка 2021.
  2. а б Минаев Иван Павлович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
  3. а б Catalog of the German National Library Праверана 10 чэрвеня 2020.