Іван Пятровіч Офенберг
Іван Пятровіч Офенберг | |
---|---|
Дата нараджэння | 13 мая 1792 |
Месца нараджэння | Іліен, Курляндыя |
Дата смерці | 18 лютага (2 сакавіка) 1870 (77 гадоў) |
Месца смерці | |
Бацька | Peter Georg Sigismund von Offenberg[d] |
Маці | Julianne Offenberg[d] |
Жонка | Q115997315? |
Дзеці | Q115996954? |
Грамадзянства | |
Прыналежнасць | Расійская імперыя |
Род войскаў | кавалерыя |
Званне | генерал ад кавалерыі |
Камандаваў |
Ямбургскі ўланскі полк, 2-я брыгада 1-й уланскай дывізіі, лейб-гвардыі Конна-егерскі полк, 1-я брыгада 2-й лёгкай кавалерыйскай дывізіі, 3-я драгунская дывізія, 2-і рэзервовы кавалерыйскі корпус, Асобны рэзервовы кавалерыйскі корпус |
Бітвы/войны | Айчынная вайна 1812 года, Замежныя паходы 1813 і 1814 гг., Польская кампанія 1831 года, Венгерская кампанія 1849 года |
Узнагароды і званні | Ордэн Святой Ганны 4-й ст. (1812), Ордэн Святога Уладзіміра 4-й ст. (1812), Ордэн Святой Ганны 2-й ст. (1813), Залатая зброя «За адвагу» (1814), Залатая зброя «За адвагу», упрыгожанае алмазамі (1831)[1], Ордэн Святога Георгія 4-й ст. (1832), Ордэн Святога Аляксандра Неўскага (1849), Ордэн Святога Уладзіміра 1-й ст. (1859) |
Іван Пятровіч Офенберг (1791 — 18 лютага 1870) — расійскі ваенны і дзяржаўны дзеяч, генерал ад кавалерыі, член Ваеннага Савета, інспектар кавалерыі. З баронскага роду Офенбергаў.
Ваенную службу пачаў у 1807 юнкерам у пскоўскім драгунскім палку і праз тры гады прызначаны прапаршчыкам, пасля чаго быў пераведзены ў Сібірскі грэнадзёрскі полк, у якім і прыняў удзел у вайне 1812 года. За адвагу і распарадлівасць, выказаныя ў бітвах 5 і 6 жніўня пад Смаленскам, быў узнагароджаны ордэнам Св. Ганны 4-й ступені. 26 жніўня пад Барадзіном — ордэнам Св. Уладзіміра 4-й ступені з бантам, за справы пад Мажайскам і Таруцінам — прызначаны штаб-ротмістрам, за Вязьму — ротмістрам. Удзельнік паходу расійскіх войскаў за мяжу, за бітву пад Лейпцыгам у 1813 быў узнагароджаны ордэнам Св. Ганны 2-й ступені, а ў наступным годзе атрымаў залатую шаблю з надпісам «За адвагу».
Па вяртанні расійскіх войскаў з-за мяжы пераведзены 1 сакавіка 1815 у лейб-гвардыі Конна-егерскі полк, а праз год быў прызначаны ад’ютантам да генерал-маёра Бенкендорфа і пераведзены ў лейб-гвардыі Гусарскі полк. Прызначаны 24 красавіка 1819 палкоўнікам, ад 29 студзеня 1823 камандзір Ямбургскага ўланскага яго каралеўскай высокасці прынца Фрыдрыха Вюртэмбергскага палка. Ад 25 сакавіка 1828 генерал-маёр, пераведзены ў 1-ю ўланскую дывізію. Прызначаны 2 жніўня 1830 камандзірам 2-й брыгады гэтай жа дывізіі, у 1831 прыняў з ёй удзел у задушэнні паўстання 1830—1831 і за адрозненне пры штурме Варшавы быў узнагароджаны залатой шабляй з алмазнымі ўпрыгожваннямі і з надпісам «За адвагу».
Прызначаны 20 сакавіка 1832 камандзірам лейб-гвардыі Конна-егерскага палка, неўзабаве прызначаны камандзірам 1-й брыгады 2-й лёгкай кавалерыйскай дывізіі, з пакіданнем камандзірам палка. 18 красавіка 1837 узвышаны ў генерал-маёры, быў зацверджаны начальнікам дывізіі, якой камандаваў больш за 15 гадоў. Прыняўшы ўдзел у Венгерскім паходзе 1849, асабліва адрозніўся ў бітвах 3 ліпеня пры в. Дука і 5 ліпеня пад Вайценам ля в. Рэтшагу, за што і быў узнагароджаны ордэнам Аляксандра Неўскага.
Неўзабаве пасля вяртання з Венгерскага паходу прызначаны камандуючым 2-м рэзервовым кавалерыйскім корпусам, а 6 снежня 1851 — генералам ад кавалерыі і зацверджаны корпусным камандзірам, а 31 снежня быў прызначаны членам Ваеннага Савета. Прызначаны 8 лістапада 1856 камандзірам асобнага рэзервовага кавалерыйскага корпуса, камандаваў ім да самога яго скасавання, прычым 26 верасня 1859 быў узнагароджаны ордэнам Св. Уладзіміра 1-й ступені з мячамі. 17 жніўня 1861 прызначаны шэфам Літоўскага Уланскага эрцгерцага аўстрыйскага Альберта палка, а 13 лістапада — другім шэфам Марыупальскага гусарскага яго высокасці прынца Фрыдрыха Гесэн-Касэльскага палка. Па скасаванні зводнага кавалерыйскага корпуса прызначаны 12 снежня 1862 інспектарам кавалерыі з пакіданнем членам Ваеннага Савета.
Апошнія гады свайго жыцця знаходзіўся пры асобе імператара.
Зноскі
- ↑ Э. Э. Исмаилов. Золотое оружие с надписью «За храбрость». Списки кавалеров (1788—1913). М., 2007.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- Оффенберг барон Иван Петрович(недаступная спасылка)
- Нарадзіліся 13 мая
- Нарадзіліся ў 1792 годзе
- Памерлі 2 сакавіка
- Памерлі ў 1870 годзе
- Памерлі ў Елгаве
- Асобы
- Вікіпедыя:Артыкулы пра асоб, якія не маюць старонак цёзак па прозвішчы
- Офенбергі
- Лейб-гусары
- Генералы ад кавалерыі (Расійская імперыя)
- Удзельнікі напалеонаўскіх і рэвалюцыйных войнаў
- Масоны Расіі
- Удзельнікі прыгнечання паўстання 1830—1831 гадоў
- Кавалеры ордэна Святога Георгія IV класа
- Члены Ваеннага савета Расійскай імперыі
- Кавалеры ордэна Святога Аляксандра Неўскага
- Кавалеры ордэна Святога Уладзіміра 1 ступені